کشتی خوزستان در حقیقت میعادگاه قهرمانان و مدال آوران و کسوتداران بی شمار ورزش خوزستان است و اهالی ورزش خوزستان کشتی را به عنوان یک برند واقعی اخلاق مداری می‌دانند.

  فردی که دوبنده کشتی به تن کرد و پا روی تشک کشتی گذاشت خود را یکی ورزشکار،  ارزشی آز تبار پوریای ولی و تختی و رمضان زاده ها و دیگر بزرگان و پهلوانان نامدار و خوش مرام کشتی می داند. 

امروز در دنباله سلسله معرفی یک پیشکسوت، قلم ورزش وارد فضای گوش شکسته های ورزش خوزستان شد و قصد کرد، پل خاک خورده کشتی و مظلوم ترین کسوتدار این رشته را به اهالی ورزش معرفی کند.

اگر نوشتیم، پل خاک خورده کشتی، به دلیل سنگ صبوری این فرد است و اگر او را مظلوم ترین کشتی گیر خوزستان نامیدیم، چون هرگز به حقی که می بایست  از ورزش و کشتی به او می رسید، دست نیافت اما بزرگ ترین افتخارش این است که در میان اهالی ورزش به خوش مرامی و حامی ورزشکاران و همراه همه کسوتداران رشته های مختلف ورزش بوده و هست.

 او در آخر آسفالت اهواز دیده به جهان گشود. کوچه پس کوچه های محله زندان قدیم و محله اباره و دبستان نجم و مسجد دولتی و حسینه حاج نوروز را در سال های نوجوانی و جوانی طی طریق کرد و تعصب خاصی با آنچه ذکر شد دارد. 

مشوق ورزشی او فردی از تبار سادات به نام سید حسین افته بود و بعد ها، اصول فوت و فن کشتی را زیر نظر شادروان پهلوان محمد رمضان زاده آموخت.

  خودش می گوید: " کشتی و اخلاق مداری و سبک  یک ورزشکار خوب و با مرام بودن را از زنده یاد پهلوان رمضان زاده  آموختم و همیشه سعی کردم شاگرد وفاداری برای این پهلوان جاوید نام  باشم." 

در تمام رده های سنی کشتی فرنگی به عنوان ورزشکار و مربی، حضوری فعال و موفق داشت. دوره مربیگری بین المللی خود را در کشور فنلاند طی کرد و سال ها مربی رده های مختلف تیم ملی کشتی فرنگی بود.

دوره خدمت سربازی را در ژاندارمری به فرماندهی زنده یاد استاد سرهنگ قاسم کویتی پور طی کرد و علاوه بر خدمت سربازی در ژاندارمری، ۴۲ماه رزمنده دفاع مقدس بود.  

او بعدهامدیر ورزش شرکت فولاد کاویان شدو دراینجایگاه خدمات فراوانی به ورزش و ورزشکاران و مربیان به ویژه ورزش کارگران خوزستان ارایه داد؛ به طوری که شادروان نوری خدایاری پدر معنوی و یکی آز مدیران بی نظیر و موفق ورزش کارگران ایران و خوزستان در وصف آن، لقب حامی گمنام ورزش کارگران خوزستان داد. این ورزشکار دیروز و پیشکسوت خوش مرام امروز  کشتی خوزستان نامش استاد "مجید قائدی" است.

 مردی از جنس خالص و بومی کشتی و ورزش خوزستان که مدت هاست خانه نشین  نجابت و حفظ حرمت خود شده و به رغم این که همیشه برای کشتی و کشتی گیران دلسوزی و بی تابی حمایتی می کند، اما عده ای این حمایت و خانه نشینی را به عمد، همکاری و تمایل نداشتن در صحنه کشتی جلوه می دهند.

*اعتقادی به تفیلی بودن ندارم

استاد مجید قائدی در این باره می گوید: "به هر دری برای حضور و مساعدت و شکوفایی کشتی استان ام زدم. یک نمونه بارز  آن، سه سال در انتظار ملاقات با مدیر کل ورزش و جوانان خوزستان هستم! اما هنوز عالی جناب متولی ورزش استان نوبت دیدار به بنده خاک خورده ورزش نداده است! چون در مرام ورزشی و ارزشی که از بزرگان ورزش آموختم، اعتقادی به تفیلی بودن ندارم.

دیگر اصراری به این دیدار و ملاقات با ایشان ندارم و فقط برای کشتی استان ام آرزوی موفقیت دارم. پیشکسوتان ورزش دنبال گدایی و دریافت  مقام و ریال و دلار و امتیازات معمول شده در فضای فعلی ورزش نیستند. این قشر فقط حرمت یاد کردن  بزرگان و موفقیت ورزش استان را طالب اند. "

 برای استاد مجید قائدی، بزرگ مرد عرصه کسوت و مرام ورزشی کشتی خوزستان و کشور آرزوی سلامتی و عاقبت به خیری و نگاه و لطف خدا را مسالت داریم.

           ✍ سید مهدی ابوس