سید محسن شفیعی یک فرد روحانی میانسال بود که توانست تفکر نویی را در سطح دانشگاهی استان ایجاد کند و با یک وحدت رویه در خط مشی اخلاقی باعث جذب جوانان به سمت اصول و مسائل بنیادی انقلاب اسلامی شد.

 مهم ترین ویژگی در این خط مشی؛ توجه ویژه به مکارم اخلاقی بود. ایشان با الگو قراردادن مکارم اخلاقی از جمله وفای به عهد، مسوولیت پذیری، مهربانی، نیکوکاری، خوشرویی و از همه مهم تر مردم داری، چهره بسیار ارزشمند و ماندگار از یک روحانیت را برای مردم به یادگار گذاشت.

 ویژگی بعدی او، عبور از طبقات مختلف اجتماع بود؛ برای نماینده رهبری، دانشجو یا یک فرد عادی بودن تفاوت چندانی نداشت و همه مورد احترام بودند. با کودک به زبان کودکی سخن می گفت و با دانشجو و استاد نیز متفکرانه و از روزنه علم و دانش.

برای شفیعی جایگاه های ادارای و سازمانی معنا نداشت. کما این که شخصیت مردمی و دوست داشتنی او، در قالب عنوان شغلی اش نمی گنجید.

شفیعی از ویژگی دیگری مثل کاریزماتیک بودن یا تاثیرگذار بودن نیز برخوردار بود.

روحیه متعادل و همگرا بودن با گروه های سیاسی مختلف و جریان های فکری و در عین حال حفظ جایگاه نهاد رهبری در داشگاه باعث شده بود که یک شخصیت مقتدر و متعادل از او در ذهن مردم ساخته شود.

ارتباط خوب او با رسانه ها و پاسخگویی صریح به خبرنگاران و اهالی رسانه از دیگر ویژگی مهم این روحانی عالی قدر بود که نشان از درک درست ایشان نسبت به رسانه ها و در نهایت انتقال دهنده مفاهیم و تئوری های اسلام، انقلاب و جامعه دانشگاهی در رسانه ها بود.

چهره مذهبی – دانشگاهی که ایشان از یک روحانیت ساخته بود، باعث شده بود وحدت خوبی میان حوزه و دانشگاه ایجاد شود و مطمئنا درگذشت این عالم فرهیخته، دوست داشتنی و محبوب و در عین حال تاثیرگذار می تواند تا مدت های زیادی خلا چنین فردی با این ویژگی ها را به ما یادآوری کند و قطعا جبران این خسران بسیار سخت خواهد بود.

"صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید"

*پریسا زنگنه منش – ایسنا