اهواز- حبیب خبر/ علی میلاسی: خوزستان با داشتن ثروت های نفتی و گازی و صنایع بزرگ و کوچک، مهاجرپذیر است و کارگر پیشه و با هم مرز بودن با کشورهای همسایه، مسافرپذیر است و هم زیستی قومیت های بسیاری در خوزستان، سبب رفت و آمدها، برگزاری آیین ها و پیوندهای زیادتر و نیز ارتباط های اجتماعی گسترده تری شده است.

بیش از یک سال است که بیماری کرونا با هر هدف و ساختاری، به کشور آمده و در خوزستان هم جای گرفت. پیک نخست آن در بهمن ماه سال گذشته، آسیب های زیادی به جامعه خوزستان وارد کرد و جامعه ی پیر، بیش تر دچار مرگ و میر شد.

جامعه پزشکی و پرستاری، بیش ترین آسیب را دید و بازاریان،کارگران و لشکر بیکاران هم بیش ترین خسارت را دیدند و دشوارترین روزهای زندگی را گذراندند.

در پیک اسفند سال گذشته، به خاطر ناشناخته بودن بیماری،تنها کار، انجام دستورهای بهداشتی و پیشگیری از جمله زدن ماسک، شست و شوی دست ها و فاصله گذاری اجتماعی بود.

پیک دوم بیماری کرونا در تیرماه باز آسیب های زیادی به اقتصاد و اجتماع وارد کرد و همان شیوه نامه های بهداشتی برای پیشگیری، چاره ی درد و نسخه ی درمان شد.

حال می بینیم که پیک سوم بیماری با جهش پیچیده تر و با نام ویروس انگلیسی، خوزستان را ترسناک کرد و سایه مرگ و ترس و آزار را بر سر مردم گستراند.

اگر در پیک نخست بیماری، پیشگیری با شیوه نامه های بهداشتی درمان بود و بسته شدن بازار و کارگاه ها، چاره ی کار- زیرا این بیماری ناشناخته بود و واکسن آن هم ناپیدا- در پیک دوم آن در تابستان، علم پزشکی با شناختی که از نوع ویروس پیدا کرد و دست به ساختن واکسن آن زده شد، برای به بازار آمدن واکسن و رسیدن به تولید زیاد، برای انجام واکسیناسیون زود بود؛ اما باز همان انجام شیوه نامه های بهداشتی، بهترین کار و رفتار بود.

حال که پیک سوم بیماری کرونا با ویروس انگلیسی به خوزستان رسیده و چند ماه است که واکسن های جهانی تولید و به بازار آمده، دیگر پذیرفتنی نیست که همانند پیک نخست و دوم بیماری، شاهد مرگ و میر مردم و آسیب های اجتماعی و خسارت های مالی و اقتصادی باشیم.

حال که تیم های پزشکی و آزمایشگاه های جهانی واکسن کرونا را ساخته و به بازار آورده و کشورهای بزرگ و کوچک، واکسیناسیون را آغاز کردند، نسخه ی شیوه نامه های بهداشتی در پیک سوم ویروس انگلیسی که سخت تر،کشنده تر و آسیب پذیر تر از گذشته شده، درمان همه ی درد و گذر آسان از این دوره، در دستورات پیشگیری و فاصله گذاری های اجتماعی و تعطیلی پیشه و بازار نیست.

چاره ی درد در واکسینه کردم مردم است. اگر در دو پیک گذشته، مردم و بازار و پیشه و اقتصاد، هزینه دادند و نشانی هم این بود که بیماری ناشناخته و واکسن نا آماده است،حال که کرونا پیدا شد و واکسن آن هم ساخته شد، نوبت دولت و حاکمیت است که هزینه کنند و واکسن خریداری کنند تا مردم خوزستان واکسینه شوند.

خوزستانی که هنوز زخم های جنگ بر تن دارد و آسیب های اجتماعی زیادی از ناعدالتی بر گرده اش نشسته و درد های نداری و بیکاری را با وجود این همه ثروت و سرمایه در دل دارد؛ دیگر نا و توانی برای دیدن آسیب های بیش تر بیماری کرونای ساختگی و جهشی، چینی، روسی، انگلیسی، امریکایی و .‌‌‌. ندارد

بنابراین؛ واکسیناسیون عمومی به همراه انجام شیوه نامه های بهداشتی، مطالبه عمومی همه مردم استان است تا خوزستانی را بیش تر از این، دردمند، آزرده و آسیب دیده نبینیم.

علی میلاسی- روزنامه نگار- اسفند ۹۹