می خواهم  یاد آور شوم: فوتبال خوزستان درآستانه ورود به هشتاد سالگی است.

 ورزش خوزستان هم چون فوتبالش  از دهه سی در رشته های راگبی ، هاکی، گلف ، وزنه برداری،  والیبال، بوکس، بسکتبال، دو و میدانی،  تنیس، پینگ پنگ، کشتی فرنگی، در ورزش کشور سر آمد بود و قبل از رواج فوتبال در سرزمین طلای سیاه، رشته های ورزشی راگبی، گلف و هاکی در میان خوزستانی ها  بسیار محبوب بودند.

 بعدها که پالایشگاه ها ساخته شد و نفت در شهرهای آغاجاری، مسجد سلیمان،  آبادان و  اهواز  فوران کرد با ورود متخصصان صنعت نفت به خوزستان، مستطیل سبز فوتبال و فعالیت ورزشی آغاز شد و در کنار کار وتلاش و اکتشافات نفتی،  فوتبال به عنوان یک سرگرمی در ساعات اوقات فراغت، رونق یافت.

 از دهه سی تا هفتاد، فوتبال سرزمین طلای سیاه خوزستان لقب مهد فوتبال کشور را به خود اختصاص داد. در واقع باید یاد آور شد خوزستان در کنار گنج سیاه فوران کرده، دارای گنج ناشناخته ای به نام فوتبال شد و این گنج دارای پتانسیل خوب همراه با استعداد های درخشان و تکنیک ناب بی همتا بود که هر بیننده و مشتاقی را به طرف خود جذب می کرد و آن فوتبال در میان مردم به فوتبال سنتی و آماتور مشهور شد و از دهه سی تا اواخر دهه هفتاد در فضای ورزشی فوتبالی کشورمان شکوفا شد و جزو لاینفک زندگی خوزستانی ها به شمار آمد؛ به طوری که آن فوتبال فصل الخطاب غیر قابل انکار ورزش خوزستان شد.

 فوران فوتبال خوزستان در مستطیل سبز را حتی جنگ تحمیلی هشت ساله، نتوانست متوقف کند؛ چون تلاش های صادقانه مردان مخلص و کاربلدی هم چون محمد رستم منش در مدیریت و هدایت  و مربیانی هم چون حاج حسن اهوازی، اقارضا پرگر، جاسم اهل یرف، لفته سه برادران ، حسن سالمی، اسکندرکوتی، مرحوم ملک زاده، زنده یاد عبدی زاده، مجید باقری، جاوید نام منوچهرسالیا، مرحوم اسفندیار دوستانی، شادروان  قاسم کویتی پور  و... در آن شرایط سخت جنگی هرگز اجازه ندادند فوتبال ارزشی ورزشی خوزستان راکد یا محو شود.

 آن فوتبال با هوادارانش در هر شهر استان برای خود جایگاهی داشت و تیم های بسیار بزرگ شاهین آبادان و اهواز، تاج مسجد سلیمان و اهواز و آبادان، کارگر و جم و صنعت نفت  آبادان ، رستاخیز خرمشهر، بانک ملی دزفول، راه آهن اندیمشک، استقلال ماهشهر و شوش و رامشیر، فرهنگ رامهرمز،  نیرو،  و جنوب اهواز برای برگزاری هر مسابقه خیل عظیم تماشاگر را به ورزشگاهای استان می کشاند.

در آن سال ها رقابت در فضای مستطیل سبز فوتبال پایه گذار رفاقت ها و آیین دوستی ها بود و نام خوزستان در آسمان فوتبال و به طور کلی ورزش کشور همیشه کهکشانی بود و می درخشید.

اما با آغاز دهه هشتاد فوتبال نه تنها در خوزستان بلکه در سراسر کشور توسط جریانی خاص و به بهانه علمی و حرفه ای شدن شکوه و عزت و حرمت ورزشی بودن اش، کم رنگ شد و به سمت و سوی بی رنگی و حواشی و جنجال های خاص رفت و فوتبال تکنیکی و تماشاگر پسند در مسیر تضعیف و تحلیل و تخریب درونی قرار گرفت،  تا به قول بعضی ها که هدف شان متلاشی کردن فوتبال بود و هست،  فوتبال پوست اندازی کند!؟

کاربلدان و پیشکسوتان و مدیران پرتلاش دارای تخصص و خروجی واقعی ورزش و فوتبال را- که بدون دست مزد و فقط به عشق فضای جذاب فوتبال حضوری فعال داشتند- کنار زدند و خانه نشین کردند تا عوامل نفوذی و نابلدان و دلال ها و رمال ها با عنوان های دهان پر کن،  مدیران علمی ورزش و مشاور و همراهان همگام سیستمی و چارتی حرفه ای به صورت اتوبوسی از هر کوی و برزن وارد فضای مدیریتی و تیمداری و هدایتی فوتبال بخت برگشته ای شوند که روزگاری به آن مهد فوتبال کشور لقب داده بودند.

عاقبت فوتبال دیار کارون و اروند و زاگرس این شد که هم اکنون شاهدش هستیم! آن فوتبال بومی صادر کننده بازیکن و مربی و آموزش دهنده تکنیک ناب فوتبال، آبستن حواشی، دلالی، تبانی و رمالی و واردکننده بازیکن و مربی و مدیر تدارکاتچی و آبدارچی و مشاور و... شد!

اینک این فوتبال غوغا سالار،  آن قدر پَر و پَخش و درهم و برهم شده که دل زدگی و افسردگی را برای اهالی اش رقم زده و این سوال را در فضای فوتبال مطرح کرده است: آینده  فوتبال پر حاشیه فاقد ارزش ورزشی چه خواهد شد؟

 قلم ورزش اعتقاد دارد: به رغم ناملایمات و سختی‌های تحمیل شده به کالبد فوتبال، نباید آن را به حال خود رها کرد. باید کمک کرد تا دلسوزان کاربلد و عاشقان به فوتبال و پیشکسوتان خاک خورده واقعی فوتبال ورزشی را شناسی و تشویق و ترغیب به حضور در فضای آن کرد.

 باید آن پتانسیل علاقه مندی و انگیزه ساز فوتبال ورزشی را زنده کرد. باید آن تسبیح دانه طلایی فوتبال خوزستان را- که هر دانه اش می تواند احیا کننده مجدد فوتبال سرزمین طلای سیاه باشد، اما بنا به دلایلی که ذکر شد بند تسبیح اش به عمد بریده و دانه هایش پخش شده- با جست و جوی تخصصی یافت و دوباره آن  را  محکم بافت و آز ان نگهداری کرد؛ همان طوری که اینک تیم فولاد خوزستان در حال ساختن است.

 ختم کلام: این فوتبال پَر و پَخش شده را می شود دوباره  ساخت.

       ✍ سید مهدی ابوس