قلم ورزش به دنبال معرفی کسوت ورزش خوزستان این بار با معرفی دو چکیده فوتبال دهه چهل خوزستان، دو مدافع خاص و کم نظیر در نوع بازی و اخلاق از دو قطب اصلی ورزش و فوتبال خوزستان، خاطرات آنان را در ذهن اهالی فوتبال استان و خوانندگان یادآوری می کند

دو پیشکسوت صاحب نام یکی شاهینی و دیگری تاجی است. اولی در فوتبال خوزستان بلند قامت و کوبنده و پرقدرت و باتکنیک بود و دومی به شهادت همه فوتبالیست ها و مربیان فوتبال استان در هنگام پا به توپ شدن و به دلیل سرعت غیر قابل مهار و نوع بازی سازی اش،  به آتش پاره مستطیل سبز فوتبال معروف بود.

این دو مدافع کم نظیر فوتبال خوزستان یکی در سال ۱۳۲۳در بهمنشیر آبادان به دنیا آمد دیگری متولد ۱۳۳۰ لشکر اباد اهواز است.

هر دو نفر بعد از آشنا شدن با توپ پلاستیکی کوچه پس کوچه هائ شهرشان، در فوتبال آموزشگاهای استان  شکوفا شدند و چشم های مربیان فوتبال شناس را به خود جلب کردند.

 بچه بهمنشیر در سال ۱۳۴۰موفق شد پیراهن تیم پر آوازه شاهین آبادان را به تن کند و بچه لشکر آباد، در میان ناباوری همه اهالی فوتبال اهواز و به رغم جثه کوچک اش در سن ۱۵سالگی موفق شد پیراهن تیم تاج اهواز را- که آن زمان به هر کسی داده نمی شد- به تن کند و در ترکیب ثابت آبی پوشان اهوازی به عنوان یک مدافع شش دانگ سرعتی قرار گیرد.

آبادانیه به خاطر  خدمت سربازی به عنوان سپاه ترویج و آبادانی، راهی شهر مسجد سلیمان شد و فوتبال را با پیراهن شاهین مسجد سلیمان ادامه داد.

اما مدافع اهواز در سال ۱۳۴۷موفق شد به اردوی تیم ملی جوانان برود و سال ۱۳۴۸به همراه تیم ملی راهی مسابقات آسیایی بانکوک شود. در آن تیم ملی جوانان، مجموعا شش بازیکن خوزستانی حضور داشتند. 

اما مدافع آبادانی بعد از پایان خدمت سربازی به اهواز رفت و برای مدتی عضو تیم کلوپ شنا شد ولی در سال ۱۳۴۶به زادگاهش آبادان برگشت و این بار چون تیم شاهین منحل شده بود و شاهینی ها دسته جمعی به تیم جم آبادان کوچ کرده بودند او هم کنار منوچهر سالیا قرار گرفت و سال ۱۳۴۸ موفق شد به تیم منتخب خوزستان برود و هم بازی حسن علم، حسین گازرانی،  فرهنگ بادکوبه،  مهدی عزال،  مهدی ویسی،  عظیم واقعی، صفر ایرانپاک، سیاوش رزاقی، جهانگیر نصیری و حبیب علیزاده شود.

 او بعدها به استخدام کارخانه کشت و صنعت  نیشکر هفت تپه درآمد و به عنوان بازیکن مربی و مسوول ورزش نیشکر هفت تپه فعالیت چشمگیری داشت و یکی از محبوب ترین ورزشکاران و پیشکسوتان ارزشی ورزش خوزستان در آن منطقه شد.  آن مدافع بلند بالا، استاد سامی رازیان است که در میان اهالی فوتبال خوزستان به سامی فوتبال معروف است.

اما مدافع اهوازی،  بعد از بازگشت از تیم ملی جوانان،  ناگهان سر از تیم دارایی در آورد و مدتی بنا به مصلحت آن ایام، بازیکن تیم دارایی اهواز شد اما سرانجام در سال ۱۳۵۰ دوباره به تیم محبوبش تاج اهواز برگشت و هشت سال وفاداریش را به این تیم و هوادارانش ثابت کرد و هرگز برای این تیم کم نگذاشت. این بازیکن وفادار آبی پوش نامش کرامت ضرغام پور است که درمیان اهالی فوتبال به الگوی معرفت و رفاقت معروف است.

برای استاد سامی رازیان و استاد کرامت ضرغام پور که هر دو مردان محبوب و دوست داشتنی فوتبال و کسوتداری ورزش خوزستان هستند آرزوی سلامتی و عاقبت به خیری و نگاه و لطف خدا را مسالت داریم. امید است پیشکسوتان ورزش استان ما در فضای ورزش و مدیریت کلان آن دیده شوند. ان شاالله.

      ✍   سید مهدی ابوس