اهواز/ حبیب خبر- نوید قائدی:

 به قول تولستوی بزرگ، تاریخ باید مجموعه تاثیرات کارهای روزمره افراد عادی باشد. یعنی تعداد نامحدودی از اعمال بی نهایت ناچیز افراد، که تاریخ را می سازند، قرار نیست تاریخ و تحول تنها گفتمان و زندگی نامه و اعمال مردان و زنان ویترینی باشد که به واسطه شرایط و امکانات یا رویدادهایی سمت هایی را اشغال کرده اند و اتفاقاً دارند به وظایف و تکالیف خود عمل می کنند و در قبال آن مزد دریافت می کنند(اما با منت بر خلق) یا گاهی عمل نمی کنند و فقط شعار آن را می دهند یا ژست آن را می گیرند یا از اوضاع و امکانات پیش آمده بهره برداری سیاسی می کنند.

 برای مثال: در  جریان آب گرفتگی های مهیب اهواز این مردم عادی بودند که با ثبت و انتشار تصاویر مسایل و مشاکل را در سطح ملی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر کردند که سبب واکنش حاکمان و دولتمردان شد تا خجالت بکشند و دست به کار شوند و  اقدام هایی را شروع کنند. بعد عده ای از مسوولان شهری و استانی بارها با صدور بیانیه و اطلاعیه سعی در مصادره این موفقیت مردمی داشته اند که به نحوی خود را عامل موثر مثلا تخصیص اعتبار و اقدام های جزیی انجام شده معرفی کنند.

 اصل ماجرا و شرایط جدید به گونه ای است که عامل موثر تغییرات و درخواست مطالبات به حق شهروندان حوزه ای عام و مردمی است که خدا را شکر به واسطه وجود گوشی های هوشمند و شعار هر شهروند یک رسانه مطالبه گر و فعال این مهم می تواند محقق شود و تا کنون شده است و این صدای صادقانه مردم است که شنیده می شود و گریزی از آن نیست و نخواهد بود.

باید نواقص و کمبود ها را به طور دقیق و بارها مستند سازی و منتشر کرد تا خواب را از مسوولان راحت طلب و احیاناً نالایق بگیرد و هر لحظه خود را در نظارت دقیق شهروندان ببینند تا اگر کاری از دست شان بر نمی آید لااقل استعفا دهند.

البته تا همین جای کار هم نمره شهروندان قبولی است چون توانسته اند در بیشتر امور مهم شهری و استانی صدای خود را حتا قوی تر از نمایندگان مجلس و  مسوولان به گوش تهران نشینان برسانند؛ لذا نباید خسته شوند و اتفاقا خود را در ابتدای مسیر حرکت توسعه و پیشرفت تلقی نمایند و با تمام وجود سعی در اجرای نمایش واقعی و مستند کالبد و اجتماع اهواز خسته نمایند.

اگر این گونه شود که همگی در برابر اوضاع نامطلوب کنونی خود را مسوول بدانند و سعی در روشنگری و نظارت عام در تمام ابعاد مدیریت شهری داشته باشند و از اهرم های پیش روی به نحو مطلوب استفاده کنند- که خدا را شکر این گونه بوده است- می توان انتظار افق های روشنگری برای آینده شهر را داشت.

بدین گونه هیمنه پوشالی برخی از مسوولان موج سوار رسانه ای و شعاری فرو می ریزد و حلقه بر هیاهوی پر ترافیک آن ها تنگ خواهد شد.

برای مثال: هزاران تبلیغ پوشالی بازدیدهای پر تعداد از فلان مسوول و از بهمان مشکل که در نهایت هم خروجی مثبتی نداشته و ندارد و فقط فضای رسانه ای و هزینه اینترنت مردم را بالا می برد بر آب می رود!

در نهایت می تواند شروع کار با این سوال مطرح شود که آیا کاری هست که من شهروند باید امروز درباره مسایل شهر انجام دهم ولی تاکنون تنبلی کرده ام و ساده از کنار آن گذشته ام؟

آیا به نظر شما وقت هایی بی شماری نبوده که می توانستیم اقدام هایی حتا ساده انجام دهیم اما به راحتی از کنار آن ها گذشته ایم و شهر خود را تنها رها کرده ایم؟

لازم است بر ناامیدی غلبه کرد و از امروز پر انرژی دست به کار شد که حتما نتیجه بخش خواهد بود.

۱۲ بهمن ۱۴۰۰