اهواز- حبیب خبر/ سیدمهدی ابوس: مدت ها بود ستون معرفی یک پیشکسوت ورزش، بنا به مصلحت و حفظ حرمت مقام شامخ پیشکسوتان ورزش به بایگانی خاطرات قلمی سپرده شده بود و در این مدت بارها گله بزرگان و پیشکسوتان عرصه ورزش و قلم ورزش را از طریق کلام و پیام شنیدم وخواندم و از عزیزان عالی مقام ارزشی ورزش به خاطر تاخیر در نگارش عذر خواهی می کنم.

اما امروز توفیق و افتخار دیدار یک پیشکسوت فوتبال خوزستان مرا بر سر شوق آورد که مجددا ستون پرمخاطب معرفی یک پیشکسوت ورزش را فعال کنم.

 دیدن و شنیدن نام این پیشکسوت بهانه ای شد قلم ورزش سری به مستطیل سبز فوتبال دهه پنجاه بزند تا یادی شود از بزرگ مردی بی ادعا اما سرشار از مرام ارزشی ورزش و رفاقت و مهربانی فوتبال خوزستان که در آن دوران به شاه کلید باز کردن قفل همه دروازه ها و گلزن قهار فوتبال دهه پنجاه معروف بود.

 فوتبالیستی که به رغم شایستگی به حقش نرسید اما خم به ابرو نیاورد و برای اثبات خود در هر بازی حداقل یک گل درون دروازه حریفان می کاشت.

 او سال ۱۳۳۱در محله قدیمی تمام ورزشی پل سیاه- که به آشیانه شاهینی ها معروف بود متولد شد و از هفت سالگی ابتدا با توپ پلاستیکی و فوتبال خیابانی آشنا شد و سپس با تیم آرش فوتبال محلات اهواز را آغاز کرد. سیزده سال داشت که به اتفاق زنده یاد غلام شیدائی و حمید سه برادران، برای اولین بار پیراهن رسمی یک باشگاه مطرح شهباز را- که در آن زمان زیر مجموعه باشگاه شاهین اهواز بود- به تن کرد و در هفده سالگی عضو تیم منتخب اهواز شد.

  دو سال بعد از آن به رغم جوانی اش به جمع بزرگان  شاهین اهواز پیوست و همبازی زنده یاد ایرج سلیمانی و مرحوم صفر ایرانپاک شد. در همین مسیر، آشنایی او بامرحوم عبدالجلیل خزامی پور- یکی از مدیران و بنیانگذاران وقت شاهین- عامل انتقالش از تیم شاهین به تیم نورد اهواز شد.

حکایت این انتقال بسیار شنیدنی و ماندگار است. او می گوید: در حال تماشای یک فیلم سینمایی در سالن سینما ساحل اهواز بودم که ناگهان شنیدم کسی در آن تاریکی  آرام به هر ردیف صندلی که  می رسید نام مرا به زبان می آورد. با نگرانی و ترس، نزد کنترل چی سینما ساحل اهواز رفتم و گفتم: آن فردی که نامش را اعلام می کردی، منم. مرا به طرف درب خروجی سینما  هدایت کرد و زنده یاد آقا رضا گنجاپور را مشاهده کردم که با مهربانی خطاب به من گفت:"بی غیرت"- تکیه کلام استاد گنجاپور پدر قلم ورزش خوزستان به دوستان صمیمی بود-  کجایی؟ بدو بریم تمرین! و این چنین عضو تیم نورد اهواز برای حضور در جام تخت جمشید شدم. در آن زمان استاد گنجاپور علاوه بر خبرنگار ورزشی،  مربی تیم نورد اهواز بود.

این فوتبالیست جوان دیروز و پیشکسوت امروز، مورد نظر قلم ورزش "حمید شهبازی" است.

حمید شهبازی در تیم های نورد اهواز که بعدها به سازمان آب و برق خوزستان و سپس تبدیل به نیرو اهواز شد به عنوان یک مهاجم نوک، سر زن وگلزن قهار در دوران برگزاری شش دوره جام تخت جمشید مطرح شده بود و بارها پیراهن تیم ملی را به تن کرد.

 در رقابت های بین المللی جام دوستی- که همه ساله با حضور تیم های ملی و باشگاهای اروپایی در تهران برگزار می شد- موفق شد خود را به عنوان یک گلزن حرفه ای معرفی کند؛ اما نگاه های خاص در فوتبال آن زمان  و قدرتمند بودن و تاثیر گذاری بی نهایت  چهار تیم تاج ، پرسپولیس،  پاس و عقاب در تعیین و انتخاب بازیکنان تیم ملی به حمید شهبازی ستاره درخشان آسمان فوتبال خوزستان اجازه ماندگاری در ترکیب ثابت تیم ملی را نداد و قربانی عشق ماندگاری در تیم شهر و زادگاهش شد.

حمید شهبازی الگوی زندگی شخصی اجتماعی ورزشی خودش را مرام حضرت علی(ع) می داند و درباره سبک مربیگری رایکوف، اسکینر وگامبوش چنین می گوید: وقتی رایکوف مربی تیم ملی جوانان- که بعدها سرمربی تیم تاج تهران شد- برای اولین بار مرا به تیم ملی جوانان دعوت کرد، آنجا معنی و مفهوم یک جلسه تمرین واقعی فوتبال را فهمیدم و تاثیر یک مربی پرمحتوا از فن آوری و اطلاعات روز فوتبال را- که بسیار صادقانه، تجربیاتش را به شاگردان و همکارانش انتقال می داد- حس کردم.

همچنین، اسکینر مربی تیم سازمان آب و برق خوزستان را باید فنداسیون ساز، زیرساخت واقعی فوتبال علمی اهواز نامید و تکمیل کننده آن مستر گامبوش مجارستانی بود که برای اولین بار در دهه پنجاه تمرینات علمی بدنسازی را چاشنی تمرینات فنی فوتبال در ایران و فوتبال خوزستان کرد و انگیزه ساز ترکیب تکنیک و تاکتیک فوتبال در نوع سیستم بازی تیم نیرو اهواز شد.

حمید شهبازی می گوید: این سه مربی کم نظیر نه تنها مارا به عنوان یک بازیکن بلکه علنا اصول مربیگری و مدیریت تیمداری در فوتبال حرفه ای را برای همه اعضای تیم تدریس می کردند.

  شهبازی بهترین گل های خودش را به پرسپولیس، تاج، پاس، عقاب و بانک ملی دهه پنجاه و در جریان لیگ تخت جمشید به ثمر رساند و بعد از آن مورد توجه تیم های حوزه خلیج فارس قرار گرفت و ۹ سال به عنوان بازیکن حرفه ای و مربی در تیم های مطرح عربی حضور داشت؛ سپس در کشور مجارستان دوره مربیگری گذراند و در کلاس های مربیگری فوتبال در ایران از جمله کلاس مربیگری درجه B آسیا حضوری موفق داشت  و اینک یکی از مربیان با دانش و کارشناسان خبره و پیشکسوت  فوتبال به شمار می آید.

هم اکنون حمید شهبازی بعد از سال ها دوری از وطن، مجددا به زادگاهش اهواز برگشته و ساکن این شهر شده  است. این فرصتی مناسب برای مدیران فوتبال و ورزش اهواز و خوزستان است که از دانش و تجربه این پیشکسوت ارزشی ورزش در مسیر پیشرفت فوتبال استان به ویژه کشف استعداد های درخشان فوتبال استفاده بهینه کنند.

حمید شهبازی پیشکسوت ارزنده و صاحب نام فوتبال خوزستان اعتقاد دارد: فوتبال نیازمند هوش و تفکر و عشق و تعصب و تلاش است. متاسفانه این فاکتور ها در فضای فوتبال فعلی کمتر دیده می شود و آن طوری که من در فضای مستطیل سبز فوتبال شاهد هستم اکثریت بازیکنان  دنبال رفع مسوولیت به هر طریقی هستند تا خدمت در مسیر پیشرفت واقعی  فوتبال و خود هستند. چرا در فوتبال خوزستان دیگر بازیکنی مثل زنده یاد نوری خدایاری یا مهاجمی مثل غلام کیانپور، حسین حافظی، حبیب شریفی  و هافبکی مثل سید طاهر موسوی، رضی نخلی پور و مامی ملک زاده و آن نسلی که از تیم  فولاد خوزستان در زمان مربیگری بگوویچ استخوان بندی تیم ملی را تشکیل داده بود در فوتبال فعلی دیده نمی شود؟ چون فوتبال را از حالت ورزشی به مالی اعتباری و شغل و درآمد زایی تبدیل شده و همه در فضای فوتبال امروز دنبال بازیکن خوب  یا یک مربی بزرگ برای مشهور شدن هستند در شرایطی که فوتبال عشق می خواهد، عشق خدمت و تلاش.

البته به شرطی که خباثت و حواشی وتنگ نظری و حسادت و قیافه های حق به جانب گرفتن هنگام تکلم از فضای ورزشی فوتبالی پاکسازی شود و این آرزو تقریبا به یک رویا شباهت دارد.

حمید شهبازی پیشکسوت ورزش خوزستان کلام پایانی خود را بیان کرد که حرف دل همه اهالی فوتبال بود: امیدواریم رویای همه اهالی فوتبال روزگاری نه چندان دور به واقعیت تبدیل شود و شاهد شکوفایی فوتبال و حفظ حرمت اهالی فوتبال و پیشکسوتان اش باشیم.

✍  سید مهدی ابوس