سال ها پیش در دوران کودکی کارتونی در شبکه ملی پخش می شد که میتی کومان نام داشت؛ میتی کومان نماینده حاکم بزرگ بود که به صورت ناشناس به ولایات مختلف سر می زد، با مردم عادی کوچه و خیابان دمخور می شد و مشکلات آن ها را به صورت دقیق و میدانی و بلاواسطه از حضور نمایندگان مجری حکومت بررسی می کرد و هر کجا لازم بود اقدام های اصلاحی را انجام می داد.

سال هاست مسوولان مختلف کشوری زحمت می کشند و در راس هیات هایی از مرکز و استان به محل های مختلف مراجعه می کنند تا مشکلات را بررسی و اگر میسر شد برطرف یا افرادی را مواخذه نمایند.

نفس عمل بسیار پسندیده است؛ اما برای بهتر شدن نتیجه شاید لازم باشد سبک این بازدیدها تغییر کند و به گونه ای مانند میتی کومان عمل شود. البته منظورم حکم صادر کردن عجولانه و اقدام فوری نیست که شاید در عصر حاضر امکان پذیر نباشد؛ اما نحوه بررسی واقعیت ها می تواند اصلاح و بهتر از فرم های فعلی شود.

پیشنهاد واضح نگارنده بعد از بازدید های میدانی مسوولان، گفتمان با کودکان و نوجوانان است. این گروه سنی می توانند صادقانه ترین وضعیت های حاکم بر منطقه و شرایط و البته احساس و دیدگاه های خود را بدون هرگونه حب و بغضی تشریح و مطرح کنند.

در این بررسی ها مشخص می شود که آیا کودکان سرزمین ما احساس امنیت و آرامش دارند؟ آیا نوجوانان در شرایط مطلوب معیشتی قرار دارند و اینکه نسبت به آینده چه احساسی دارند.

خانم کیت کلانچی شاعر و نویسنده اسکاتلندی در یک مدرسه ملی انگلستان می گوید: با ورود موج جدید کودکان پناهجویان بعد از جنگ داعش به مدرسه ایشان و تعامل گسترده خود با کودکانی که تجربه جنگ و فقر را داشتند، ایشان در انجمن شعر تحت سرپرستی خود متوجه شد از سطرهای شعر این بچه ها خون و درد می چکد که نتیجه ادراک مستقیم آن ها از واقعیت های میدانی زندگی آن ها بوده است.

سرزمین ما برای داشتن آینده ای روشن و امن به مقوله بررسی دقیق احساس کودکان و نوجوانان این سرزمین باید اهمیت ویژه ای بدهد؛ زیرا نتیجه گزارش های مسوولان استانی و شهرستانی تاکنون چاره کار نبوده و نتوانسته شرایط واقعی جامعه را تشریح کنند و نمی تواند نقطه اتکا حاکمان مرکز نشین شود.

نوید قائدی

۲۶  دی ۱۳۹۹