اهواز/ حبیب خبر- عبدالعالی ناصری:

کتاب"در جست و جوی گذشته ای نو" اثر دکتر "سید کاظم قریشی" نویسنده اهوازی است که در قالب داستان های کوتاه و بعضا خیلی کوتاه نوشته شده و توسط انتشارات هرمز در اهواز به چاپ رسیده است.

عمده حوادث و رویداد های این داستان های کوتاه در دوران کودکی، در زادگاه خود نویسنده در روستای عبودی از توابع شهرستان شادگان در جنوب غرب خوزستان اتفاق افتاده و روایتی نسبتا نو درباره جنگ است.

جنگی که در ۳۱ شهریور سال ۵۹ با حمله ارتش عراق به شهرهای جنوب غرب و غرب ایران آغاز شد و در پایان شهریور ماه ۶۷ پایان یافت.

این کتاب که حاصل سی و هفت داستان کوتاه و یا خیلی کوتاه است، سعی کرده تا جنگ هشت ساله را به گونه دیگری واکاوی نماید و با یک دید واقعی (رئال) زوایایی را به تصویر بکشد که چه بسا در منشورات سابق درباره جنگ دیده نشده یا به آنها پرداخته نشده است.

به نظر می رسد نویسنده داستان ها، روستای خود را به عنوان پایلوت و زمینه قراداده و تلاش کرده تمامی عوامل موثر در جنگ را به تصویر بکشد.

عواملی همچون عشق، وطن دوستی، محبت، ایثار، انتظار، آوارگی، غربت، اعتیاد، خشکسالی و بیکاری و ... از زاویه دید خود نویسنده بیان شده است. در واقع این مجموعه داستانی برخی از تبعات جنگ را در قالب داستان بیان کرده است.

نخستین داستان این مجموعه، داستان عبودی یا همان روستای نویسنده است که با شوق و ذوق و تاسف بسیار به آن نظاره می کند و در زمان برگشت به روستا و مشاهده نهر آب و دوست دوران کودکی اش، خاطرات به صورت یک حلقه فیلم به سوی او هجوم می آورند.

همان نهری که زمانی شریان زندگی اهالی روستا بود و زندگی شان وابسته به آن بود یا در داستان درچال و فوزیه حکایت تلخ انتظار بی پایانِ پدر و مادری که فرزند آنها مفقود الاثر شده است. یا در داستان خیابان جاسم که حکایت مردمان بی نام و نشانی است که برای وطن خود جانفشانی کردند یا در داستان بدریه از آسیب های اجتماعی جنگ می گوید و آوارگی بخش جدایی نشدنی جنگ است یا در داستان حاج یارالله به حوادث قبل از جنگ و بعد از انقلاب در خرمشهر اشاره می کند.

حال اگر بخواهیم درباره سبک این داستان ها در وهله نخست بنگریم، ژانر رمان های سبک تریلر را برای ما تداعی می کند به طوری که مخاطب را دچار احساساتی از جنس هیجان و تعلیق می کند و خواننده اقدام به پیش بینی می کند؛ اما اغلب ناموفق خواهد ماند و دچار اضطراب و شگفت زدگی می شود و از طرفی با خواندن این مجموعه داستان به یاد سبک رئالیسم جادویی می افتیم و به نظر می رسد که همه چیز کاملا طبیعی است اما عناصری همچون حکیمه زن پیشگو و طنطل یا همان موجود افسانه ای و جن ها در بیشتر داستان ها حاضر هستند و به این داستان ها رنگ و بوی جادویی داده اند و شاید نزدیک ترین کتاب به این مجموعه داستانی کتاب معروف نویسنده کلمبیایی گابریل گارسیا مارکز با عنوان کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد، باشد.

در این داستان ها عنصر واقعیت و موشکافی آسیب های اجتماعی و وجود عوامل ماورایی و وجود عنصر غافلگیری برای خواننده، ذهن را درگیر قضاوت های احساسی می کند و آن را در فضایی میان خیال و واقعیت و جادو در بهت و حیرت وا می گذارد.

کتاب در جست و جوی گذشته ای نو، با یک نگاه جدید به مقوله جنگ می پردازد اما با پرداختی متفاوت که ارزش خواندن را دارد.