به گزارش حبیب خبر، امین یزدانی در گفت‌وگو با ایسنا، با گله‌مندی از نبود شرایط لازم برای انجام بازی فوتبال در این شهر شادگان، اظهارکرد: تنها ورزشگاه فوتبال شادگان که زیر نظر هیات فوتبال جهت برگزاری مسابقات رده‌های مختلف سنی از آن استفاده می‌شود، تقریبا نزدیک به ۷۰ سال از عمر آن می‌گذرد.

مراحل آماده‌سازی زمین چمن این ورزشگاه در سال ۱۳۵۸ آغاز و در سال ۱۳۶۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت اما پس از یکی دو سال، چمن آن به صورت کلی از بین رفت و مجددا به زمین خاکی تبدیل شد زبرا هم پیمانکار آن زمان، کار اصولی و علمی انجام نداده بود و هم شیوه نگه‌داری اشتباه بود و هم این‌که بازی‌های زیادی روی آن انجام می‌شد.

وی ادامه داد: سال‌ها بدین ترتیب گذشت تا مجددا زه‌کشی زمین نیز تخریب شد و بار دیگر زمین را به همان شکل اول و به صورت باری بهر جهت ترمیم کردند اما پس از دو سال به علل فوق، به زمینی که نیمی از آن چمن و نیمی دیگرش خاکی بود، مبدل شد و بازی بر روی چنین زمینی مطلقا از نظر فیزیولوژی و اصول سلامتی درست نیست و مصدومیت‌های فراوانی گریبان بازیکنان شد.

ضمن این‌که نکته مهمی که باعث شد چمن ورزشگاه پیر تختی شادگان از بین برود، عدم برخورداری از آب و فواره‌هایی است که برای آب‌دهی چمن حکم مرگ  و ‌زندگی را دارد.

این مربی فوتبال بیان کرد:‌ پیمانکار اول، محل تامین آب زمین چمن را از رودخانه‌ای که‌ از نزدیک اداره ورزش و ‌جوانان شهرستان شادگان عبور می‌کرد، در نظر گرفته بود و ‌در دو دهه اخیر که رودخانه شادگان کاملا خشک شده بود (به ویژه در تابستان) همین عامل سبب شد که در بازه‌های زمانی بسیار مهم و حیاتی که چمن باید آب می‌خورد تا بتواند به حیات خود ادامه دهد، متاسفانه به علت ندانم ‌کاری‌های روسای وقت اداره ورزش، مجددا زمین چمن به مخروبه تبدیل شد.

البته بعدها برای رویش و ترمیم مجددا چمن ورزشگاه انشعاب آبی با فشار کم توسط سازمان آب انجام‌ گرفت اما دیگر خیلی دیر شده بود.

وی افزود: از طرفی هیچگاه در طول سال برای ترمیم و لکه‌گیری زمین، مرحله استراحتی در نظر گرفته نمی‌شود و چنین موردی تا کنون نیز ادامه دارد. منبع ذخیره آب کوچک است و کفاف تامین آب چمن هنگام قطعی آب را نمی دهد.

هم اکنون زمین ورزشگاه کاملا خاکی است و همین عامل باعث می‌شود در بازی‌هایی که تیم‌های مختلف شادگانی مقابل هم استانی‌های خود انجام می دهند، به علت خرابی زمین، فقط شرمنده میهمانان خود شوند و از طرفی نور افکن‌های ورزشگاه تختی سال‌ها است که در خاموشی مطلق به سر می‌برد و بچه‌های معصوم شادگانی باید در دمای بالای ۵۰ درجه و در رطوبت بالای ۹۰ درصد آن‌هم در گرمای وحشتناک جنوب در ساعت 17 عصر بازی‌های خود را برگزار کنند که به این صورت، هم سلامتی آن‌ها به خطر می‌افند و هم بازی‌ها فاقد کیفیت فنی لازم هستند.

یزدانی عنوان کرد: برای برون رفت از این مشکل و معضل مهم که باعث شده استعدادهای فراوان شادگانی در رشته عالم‌گیر فوتبال، این رشته را رها کنند، تعبیه چندین زمین چمن طبیعی در چند منطقه شادگان به کمک سایر ادارات و ارگان‌های مختلف است.

همان‌گونه که اداره آموزش و ‌پرورش شادگان توانسته با ایجاد مجتمع ولایت بار سنگین کمبود زمین چمن را تا حدودی برای فعالیت جوانان شادگانی جبران کند. البته زمین چمن مجتمع ولایت برای تامین نیازهای تیم‌های مختلف شادگانی مطلقا کافی نیست و باید دیگر ادارات و نهادها و ارگان‌هایی مانند شهرداری، فرمانداری، سپاه پاسداران و مخابرات و ... نیز همانند اداره آموزش و پرورش اقدام به ایجاد زمین‌های ورزشی به ویژه زمین چمن طبیعی کنند تا بتوانند نیازهای خیل عظیم فوتبالیست‌های شادگانی را تامین کنند و خود نیز از این طریق و با دادن سانس‌ها جهت استفاده تیم‌های مختلف، کسب درآمد کنند.

وی گفت:‌ البته شهرداری شادگان‌ در سالیان اخیر در دو سه منطقه شادگان، زمین‌های چمن مصنوعی با ابعاد کوچکی را جهت استفاده جوانان تعبیه ‌و ایجاد کرده اما بازی در زمین‌هایی با ابعاد کوچک، برای تیم‌ها فوتبالی که قرار است در مسابقات باشگاهی شرکت کنند، کاملا استاندارد نیست و زیاد رغبتی به استفاده از آن نیست.

زمین چمنی که مجتمع پتروشیمی شادگان نیز ساخته است، پیش از افتتاح، با مشکلات فراوانی روبه‌رو شد و معضلات خاص خود را دارد که باید مسولان امر در این زمینه پاسخگو باشند. 

این پیشکسوت فوتبال ادامه داد: ضمنا اداره ورزش و ‌جوانان شادگان طی یک دو سال، چمن‌های مصنوعی متعددی با ابعاد فوق در چندین روستا و دهستان ایجاد کرد اما ابعاد زمین برای بازی فوتسال مناسب است تا فوتبال و همچنان روستاییان عزیز از داشتن زمین‌های استاندارد بی‌بهره بوده و گله‌مند هستند.

وی عنوان کرد:‌ تغییر کاربری زمین‌های خاکی بزرگترین ضربه ممکن را به فوتبال شادگان زده است و ‌باعث شده که بیشتر تیم‌های شادگانی منحل شده یا بدون تمرین وارد مسابقات مهم شوند.

همین عامل نیز سبب شده که فرهنگ تمرین کردن در تیم‌های فوتبال شادگانی به کلی از بین برود زیرا تا مکانی برای تمرین کردن نباشد، قطعا استعدادها شناسایی نمی‌شوند و به قولی هرز می‌روند و تیم‌ها بدون آمادگی جسمانی و فنی وارد بازی‌ها می‌شوند.

پس به این صورت، کیفیت بازی‌ها به کمترین حد خود رسیده و سبب عدم استقبال تماشاگران از بازی‌ها می‌شود.