برای خوانش سریع و درک راحت مطلب موضوع به صورت خلاصه و تیتروار تقدیم می شود:

* برای اجرای "عدالت شهری" باید توسط برنامه ریزان و تصمیم سازان امور شهر، برنامه ای جامع تدوین شود که انسان محوری در راس امور آن باشد.

* شهر زیستگاهی انسان ساخت است که مجموعه بزرگی از انسان های متفاوت با عقاید و توانایی های جسمی مختلف در آن زندگی می کنند

* زنان باردار، سالخوردگان، بازنشستگان، معلولان و کودکان و ... حق دارند از امکانات شهر به صورت مساوی نسبت به دیگر شهروندان بهره مند شوند.

* قانون جامع معلولان مصوب سال ۱۳۸۳، ماده ۱۶۹ قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه به طور واضح و الزام آور از حقوق شهری معلولان می گوید.

* اساس نظریه عدالت شهری کاهش شکاف میان امکانات محله ها برای زیست فقیران و ثروتمندان شهر است که از قطبی شدن شهر و محله ها جلوگیری می کند

* در موضوع مکمل عدالت شهری یعنی اندیشه اختلاط اجتماعی، برنامه ریزان شهری می کوشند طبقات مختلف شهر را به هم نزدیک کنند و به آنان این حس را القا می کند که روابط آن ها تقویت شود.

* در نهایت (شهر مترقی) که مرحله ای فراتر از عدالت شهری است، محصول تدبیر و برنامه ریزی تصمیم سازان توانا و شهروندان هوشمند و متعهد است که در رفتار آن ها، عدالت شهری و القای حس شهروندی رکن اساسی را ایفا می کند.

* برای اجرای عدالت شهری و رسیدن به شهر مترقی باید گفت: شهرداری یک بنگاه اقتصادی نیست که فقط کسب درآمد کند و امور پرسنلی را به پیش ببرد و حداقل خدمات شهری ارایه کند.

*در نهایت برای رسیدن به شهر مطلوب باید تمام امکانات، منابع و شرایط موجود شهر را شناخت و کاستی ها را برطرف و نقاط قوت را تقویت کرد و با همکاری و همفکری متفکران، اندیشه و طرحی نو برای شهر ترسیم کرد.

✍نوید قائدی/ ۱۴ فروردین ۱۴۰۰