مطالبه گری برای اصلاح و پیشرفت ورزش حق مسلم همه اهالی ورزش و قلم ورزش است؛ اما این مطالبه گری به دلیل حضور و نفوذ عده ای غریبه در فضای ورزش، منطقی و با اقتدار پیگیری نمی شود و حتی اجازه به ثمر رسیدن ندارد؛ زیرا در چهار چوب دروازهای ورزش و فوتبال عده‌ای، چنان پای شان را دراز و سد معبر کرده اند که اگر اهلی از اهالی ناب ورزش یا کسوتی از پیشکسوتان فوتبال- که دارای تخصص مدیریتی و تجربه میدانی و احرایی است؛ فرصت حضور و ورود را بدست آورد در همان ابتدای درب ورودی سرنگون  و از رده خارج می شود!

 در ورزش و فوتبال فعلی، انگار تحول و رعایت اصول و پیشنهادِ سپردن کار به کاردان و کار بلدان و حضور متخصصان از جنس خروجی ناب ورزش یک توهین و تضعیف و تخریب و تقاضای عجیب و غریب محسوب می شود؟!

چرا اجازه تجویز عصاره واقعی ورزش به فضای مدیریتی آن داده نمی شود ؟! چرا نگرش فعلی، به رغم آن که در دو دهه اخیر ایجاد حواشی بی شمار کرده و مردود شده است تغییر نمی‌کند؟ پرسش چه کس یا کسانی نمی خواهند این تغییر صورت گیرد؟ هم چنان بی پاسخ باقی مانده است؟!

البته پاسخ کامل آن برای اهالی ورزش مشخص است اما بنا به مصلحت بعضی ها که خود را خیلی کامل و دانا و همه کاره ورزش و فوتبال می دانند به عمد پاسخی داده نمی شود! شاید هم عادت ندارند پاسخ گو باشند و این همان حکایت خود شیفتگی و زیاد  دانستن وکم فهمیدن است.

متاسفانه شاهد هستیم در فضای فعلی ورزش بعضی ها نشان می دهند که فقط  زیاد می دانند اما در واقع کم می فهمند و بعضی ها به رغم داشتن ورودی دانایی بسیار سالم، ولی خروجی فهم آنان گیر دارد؛ دقیقا مانند یک سینگ آشپز خانه، که وقتی خراب می شود و چیزی جلوی آن را گرفته باشد، آب درونش جمع شده و همه جا را به گند می کشد!

 در حال حاضر حکایت خرابی سینگ آشپز، حکایت ورزش و فوتبال شده که عالم و آدم شاهد درشت شدن بی قواره آن هستند اما هنوز سازنده ای برای رفع خرابی پیدا نشده است!!

اگر منتظر هستیم که این ورزش و فوتبال با این رویه و این مدیریت از درشتی به درستی تبدیل شود یک اشتباه محض است! چون آن بعضی ها فقط دنبال درشت شدن خودشان هستندو فهم وتعصبی نسبت به ورزش و اهالی و کسوت آن ندارند.

 فضای ورزش و فوتبال اینک تبدیل به شکار گاهی شده که در آن فقط صدای من  بدو  آهو بدو  به گوش می رسد. البته گاهی هم از همان هایی که به آهو می‌گویند بدو، دیده و شنیده  می شود که به تازی هم اشاره  می دهند، بگیرش؟!

دیگر تلاش برای شکوفایی واقعی ورزش و فوتبال، قدیمی شده است! چون عده ای که فقط دایه بزرگی دارند و هیچ نشانی از بزرگی در وجودشان دیده نمی شود، بنا به مصلحت اندیشی در حال هُل دادن کسانی هستند  که قصد دارند سری در میان سرها در آورند. آن ها همه کس و همه چیز را- حتی کسوت خود را- فدا می کنند که دوباره با هر قیمتی وارد میدان شوند و با بیانیه نویسی، آن هم توسط قلم  دیگران، خود را زنده نگه دارند.

ورزش و فوتبال تا زمانی که اسیر چنین تفکرات عصر حجری است و مدیران ناکارآمد درون اش لول می خورند،  همین است که اینک هست.

من به در گفتم ولیکن بشنوند

نکته ها رامو به مو دیوارها

✍سید مهدی ابوس