حبیب خبر- دکتر حسن دادخواه:

 نام نیروی انتظامی، با نظم و امنیت و آسایش جامعه، گره خورده است. مردم و شهروندان و آنانی که مالیات پرداخت می کنند، با شنیدن نام پلیس و دیدن نیروی انتظامی در شهرها و جاده های بیرون از شهر، امنیت و آسایش را احساس می کنند و آسوده می شوند که جان و دارایی و روح و روان آنان زیر چتر برقراری نظم اجتماعی، محفوظ و در سلامت است.

 این آسایش و آرامش در شرایطی که بنا به وضعیت ناگوار اقتصادی و کاهش پول ملی، موجب فراوانی و تعدد رفتارهای بزهکارانه در جامعه شده است، ارزشمندتر است.

 ناگفته نماند که پدیده رفتارهای ناهنجار و بزهکارانه، نیازمند پیشگیری است. به زبان روشن‌تر، این پدیده شوم، با فراهم کردن بسترها و رفع علل و اسباب آن، باید کاهش بیابد و به صفر برسد و الا، تنبیه و دستگیری و به زندان فرستادن بزهکاران، به تنهایی این پدیده زشت را از چهره جامعه پاک نخواهد کرد!

نام پلیس و نیروی انتظامی، این روزها به عنوان یک شغل پر دردسر با مسوولیت و ماموریت های چند گانه، همراه است ضمن آنکه حقوق و دستمزد و دریافتی این نیروها، معمولا برای زندگانی متوسط و آبرومند، بسنده نیست و نیروهای حافظ امتیت، در سختی و دشواری روزگار می گذرانند.

در جوامع مدرن و پیشرفته امروز، حفظ و برقراری پیوند و ارتباط مستمر میان شهروندان و پلیس، کمک فراوانی به برقراری نظم اجتماعی می کند و موجب ارتقای اعتماد به پلیس و کاهش رفتارهای ناهنجار می شود!

در این ارتباط دو سویه، شهروندان با گذراندن دوره های آموزشی یا فراگیری وظایف و حقوق شهروندی از طریق شبکه های رسانه ای استانی، هم با ماموریت های پلیس آشنا می شوند و هم فرامی گیرند که چگونه خویش را در معرض رفتارهای پرخطر و ناهنجار قرار ندهند و چه تدابیری را برای حفظ دارایی و ثروت و سلامتی خویش اتخاذ کنند.

از سوی دیگر، پلیس حافظ و پاسدار مناسبت ها و آیین های شادی آفرین و نشاط آور شهروندان نیز هست. انجام ورزش های گروهی و دسته جمعی در وقت صبح در پارک ها، بی گمان جز با دخالت پلیس و تامین امنیت مکان های ورزش های همگانی، مقدور نیست.

در روزهای تعطیل و با شروع مسافرت ها و جابه‌جایی جمعیت کشور در استان های گواگون، سطح برقراری امنیت و ماموریت های ویژه پلیس اقتضا می کند که با حضور در محل کار و ماندن در شهرها، رفاه و آسایش مسافران را تامین کنند و خویش و خانواده ها، از این فرصت ها محروم بمانند!

چهارشنبه پایان سال- که فرصتی برای شادی‌های دسته جمعی و خانوادگی است- شوربختانه همه ساله با نابینا شدن و مجروح و صدمه دیدن ده ها نوجوان، همراه شده است!

چرا نمی توانیم مقدمات و شرایطی را آماده کنیم تا از بروز رفتارهای پرخطر و ناهنجار در این «جشن ملی» جلو گیری شود؟

چرا آموزش های لازم در هفته های منتهی به چهارشنبه پایان سال، از طریق شبکه های استانی، به شهروندان داده نمی شود؟

چرا پلیس، تنها به اعلام متن های هشدارآمیز خطاب به شهروندان بسنده می کند؟

چرا از مشاوران خانواده، جامعه شناسان کشور و متخصصان تامین امنیت شهری و آتش‌نشانان و عوامل بیمارستانی پیشاپیش و قبل از بروز فاجعه برای روشنگری استفاده نمی شود؟

چرا شهرداری های مناطق شهری از آماده کردن لوازم و مقدمات برگزاری سالم این «جشن ملی» ناتوان هستند؟!