اهواز/ حبیب خبر- سیدمهدی ابوس:

دوستی می گفت: "خسته نشدی از این همه نوشتن که هیچ مدیری از مدیران باشگاهی فوتبال و استانی ارزنی برایش ارزش قایل نمی‌شوند! واقعا از این همه ارایه پیشنهاد و گاهی نقد تند و تعریف و یاد کردن از این و آن فوتبال و کل ورزش چه عایدتان شده؟

 آیا از این همه بی محلی و گاهی بی حرمتی، زده نمی شوی!؟ تا کی می‌خواهی ادامه دهی آقای قلم ورزش! چرا نمی‌خواهی قبول کنی ماهیت و توان و موجودی و زیر و بم فوتبال ما همینه که هست و اجازه نمی‌دهند پیشرفتی کند چرا تلاش می‌کنی که فوتبال را سوپرمن و برترین رشته ورزشی معرفی کنی!؟"

  دیدم اگر به این بنده خدا اجازه ادامه تکلم بدهم کم کم متهم به تضعیف و تخریب و ملحد و مفسد فی مشکل های مستطیل سبز فوتبال خواهم شد، لذا با پرتاب قند و شکر در کلامش، گفتم:

 آقایان لفته سه برادران، شاه غلام دهکردی، حاج حمید سالمی و حاج حسن سالمی را می شناسی؟

 گفت: بله که می شناسم، مگر کسی هست که در بطن ورزش و فوتبال خوزستان باشد و این بزرگان را نشناسد!

گفتم:  فریدون حردانی، سیاوش بختیاری زاده، حسین روانشاد، داریوش یزدی، عزیز فریسات و محمد عارف نیا را چطور؟

گفت: اینارو هم می شناسم.

 گفتم: این اسامی را که برشمردم از جنس فوتبال حرفه ای و آشنا به امور فوت و فن و مدیریت تیمداری فوتبال هستند یا نیستند؟ گفت: اینها کامل ترین و بروزترین های فوتبال خوزستان هستند!؟

گفتم: اگر فوتبال و تیم هایش را به آسمان و آنان که نام بردیم به ستارگانش تشبیه کنیم، آیا در آسمانی که این چنین ستارگان درخشانی وجود دارد روشن کردن شمع در روشنایی لزومی دارد؟ گفت: نه تنها لزومی ندارد بلکه خرما صادر کردن به شادگان است!

 گفتم: فوتبالی که این همه افراد غیره فوتبالی و مدیران ناکارآمد و غریبه بر شانه دارد و در حال حاضر بی دادش، دادها را در آورده! انصافن این نام هایی که یادآور شدیم توان مساعدت مشاوره ای و حتا مدیریتی در فضای مستطیل سبز فوتبال را ندارند!؟

آیا از چنین افرادی نمی توان یک کارگروه مشورتی فنی یا اتاق فکر مشاوره برای مدیریت باشگاه ها تشکیل داد و از تجربه این مردان بزرگ استفاده بهینه برد؟

چرا باید فوتبال خوزستان به رغم دارا بودن پتانسیل فراوان، رشد واقعی نداشته باشد و این چنین در شیب پسروی قرار گیرد؟ چرا دیگر فوتبال خوزستان اجازه ندارد استعدادها را کشف و پدیده های به عمد پنهان مانده را بکار بگیرد؟!

به این دوست شفیق به عنوان پایان کلام عرض کردم: اگر این قلم ورزش هم بخواهد پا پس بکشد و در قلمدان دکوری جای خوش کند! خوش به حال خیلی ها خواهد شد و خودزنی تدریجی فعلی فوتبال خوزستان چنان سرعت می یابد که فوتبال دیار نخل های سر به آسمان ساییده به فنا خواهد رفت.

 قلم ورزش با بیان این نام ها که همه توانمند و دارای کارنامه موفق در مستطیل سبز فوتبال خوزستان و حتا فوتبال کشور هستند می خواهد یادآور شود ما نمی‌گوییم این ها مدیرعامل یا عضو هیات مدیره باشگاه شوند. آن دو مکان و جایگاه ارزانی و پیشکش و خط قرمزتان باشد! اما می‌توان با حفظ حرمت، این بزرگان را به عنوان کارگروه مشاوره فوتبال در کنار مدیران باشگاه ها و حتا اداره کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال خوزستان گمارد.

با صراحت و شفاف و با افتخار می‌گویم و می نویسم: حضور این نام ها در فضای هر باشگاه و هیات ورزشی و اداره کل ورزش عزت آور و افتخار آفرین است و نادیده گرفتن آنان به یقین ادامه خودزنی فوتبال خواهد بود. به هر روی: "من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم/تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال"

حداقل اگر در کوچه پس کوچه‌ های فراموشی گم شدیم؛ اما آیندگان خواهند خواند که قلم ورزش خوزستان هرگز فوتبال و بزرگان استانش را تنها نگذاشت.