دایی جان نوه صاحب سیسمونی هم برای نجات پدربزرگ از انتقادات تند رسانه ای، اصل ماحرا را بلافاصله تایید کرده، بعد این مجری رسانه ملی! اومده به ملت می گه چرا در باره چیزی که هنوز ثابت نشده در فضای مجازی حرف می زنید!

اما بدتر از مجری، آن جناب روحانی کارشناس برنامه بود. پارسال هم یک سید روحانی دیگه برای توجیه اژدهای هفت سر فساد چنگ انداخته بر نظام جمهوری اسلامی گفته بود یک سوم نهج البلاغه گزارش فساد و اختلاس در حکومت علی است که البته جواب مناسبی بابت این تحریف و نسبت ناروا به امیرالمؤمنین ع از افکار عمومی و منتقدان دریافت کرد.

حالا روحانی کارشناس تلویزیون به جای آن که از نهج البلاغه، نامه عتاب آلود امام ع به استاندارش عثمان بن حنیف را بخواند که چگونه صرفا به خاطر شرکت در یک مهمانی اشرافی و حضور بر سر سفره ای رنگین مورد عتاب و سرزنش قرار گرفت، و بعد به مدعیان علی زمانه بودن توصیه کند که به استناد همین نامه لااقل به مسئولان عزیز متخلف شان یک جمله ای یا کلمه ای بگن و ذره ای برای افکار عمومی ارزش قائل باشن، این روایت را می خواند که مومنان نباید به برادران دینی شان که وثوق و اطمینان دارند بدگمان شوند، و بعد هم روایت فاصله چهار انگشت بین راست و دروغ را می خواند که گویا اساسا ماجرای لورفته دروغ است!

این آخوند و روحانیِ توجیه گر، گویا نمی داند که در مورد این مقام و برادر دینی مورد وثوق ایشان، قبلا سه پرونده کلان املاک نجومی، فساد قائم مقامش عیسی شریفی در شهرداری و اختلاس ۸ هزار میلیاردی مطرح شده و البته در همه آنها از غمض عین! و کرم! و بزرگواری! هم بهره مند شده است.

چرا باید رسانه و مبلغان جمهوری اسلامی و بدتر از همه طیفی از روحانیت که با این اوضاع به تدریج وصف "درباری" خواهند گرفت، برای تبرئه نظام از فساد و ناکارآمدی و حفظ قدرتی که علی(ع) آن را اگر در خدمت مردم و عدالت نبود، از آب عطسه بزی کم ارزش تر می دانست، این گونه به چهره خدای توحید و عدالت و فسادستیزی در حکمرانی چنگ بیاندازند؟

آیا لااقل نباید در این ایام عزا و سوگواری آن امام مظلوم، کمی شرم و حیا کنند؟

* مهدی نصیری