از ابتدای انقلاب پرشکوه اسلامی، مردم در همه صحنه هاي انتخابات حضوري مؤثر داشتند و در هر دوره اي به يك فرد با شعارهاي مشخص اعتماد كردند و رأي دادند؛ اما به راستي چرا هيچ يك از رییسان جمهوری در تحقق وعده هاي خود موفق نبودند و دردي از جامعه پر رنج كشورمان برطرف نكردند؟!

به راستي چرا بیشتر مواقع انتخاب های مان ‌اشتباه بود و نتیجه اي جز ساختار بیمار اقتصاد و ضعف مدیریت امور اجرايي کشور به همراه نداشت؟! چرا كه بیش تر رییسان دولت های قبلی معيارهای لازم و کافي برای ریاست دولت نداشتند. نه فرهنگ خوانده مشكلي از ما حل كرد، نه مهندس و شهردارش و نه مدعي حقوق توانست براي مان كاري بكند! حتا متخصص ترافیک هم بر حجم ترافيك هاي ارتباطي جامعه افزود و مردم را در جاده اي يك طرفه مقابل هم قرار داد!

امروز درد جامعه ما چيست و مردم ما از چه رنج مي برند؟ کشور ایران پاشنه آشیل یا به عبارت بهتر، چشم اسفندیاری دارد به نام ساختار بیمار اقتصاد و مدیریت ناكارآمد.

هنوز مردم مشكل نان دارند و دخل آن ها با خرج شان يكي نيست. اقتصاد از هم گسيخته بر گُرده مردم فشار می آورد و بي ثباتي آن آينده خانواده ها و جوانان عزيز كشور بزرگ مان را به خطر انداخته است!

آیا دليل آن این نیست که متاسفانه هیچ کدام از رییسان دولت های پیشین فهم درستي از اقتصاد نداشتند و حتا به دليل نداشتن تخصص لازم در اين بخش غفلت هاي بسيار زيادي داشتند و ناكارآمد بودند.

آري! مشکل اصلی کشور تصمیم های ناصحیح و خلق الساعه رییسان دولت هاي گذشته و خطاهاي استراتژيك آن ها در بخش اقتصاد بوده است.

مشکل اصلی کشور ساختار بیمار اقتصاد و فساد سیستماتیک در ساختار دیوان سالاری است كه هنوز هيولاي هفت سر آن در ساختار بانك و بيمه و گمرك و مسكن و ....وجود دارد.

آيا کسی نيست كه بتواند غنی ترین کشور جهان را به جایگاه اصلی و واقعی اش برساند!؟

 مگر ما نداريم كسي را كه هم متخصص اقتصاد و مقتدر و غیر وابسته باشد. هم مومن و وطن پرست و  از سلامت مالی برخوردار باشد و هم ايده و برنامه داشته باشد و با كمك مردم بتوان ايران بزرگ اقتصادي را نه تنها در منطقه بلكه در سطح  بين المللي تشكيل داد؟

قطعا اين خواسته برحق مردم زماني تحقق پيدا خواهد كرد كه براساس عقلانیت و تحلیل صحیح تلاش کنیم فردي بر مسند اين جايگاه قرار گيرد كه هم عالم به اقتصاد باشد و هم عامل به برنامه ها و شعارهايش.   

 سهراب کیانپور