این روزها به دلیل بحران ها و بسیاری ناگفته ها- که مجال شان در این تحلیل نمی گنجد- فضای پیرامون کاخ سفید به رنگ خشم مردم تبدیل شده است و مرکز ادعای صلح و آرامش و عدالت دنیا به پادگانی شبیه شده که فرماندهی ندارد.

 باورش کمی سخت است به ویژه برای آنان که ینگه دنیا را آرمان شهر و زندگی تصور می کردند و سال ها غرق در زرق و برق پوشالی و رنگین کشوری بودند که خون خیلی کشورها و ملت ها را سال هاست می مکد تا بلکه رضایت نسبی مردم خودش را به دست آورد.

دولت آمریکا به واسطه و بهانه کدخدایی جهان و توهم اینکه منجی عدالت و حقوق بشر در دنیاست، سال هاست در خیلی امور داخلی و خارجی کشورها دخالت می کند و در صورت تمکین نکردن نیز دست به تحریم های ناجوانمردانه ای می زند که غیر از مردم آزاری کشورهای تحریم شده، خروجی مطلوبی نداشته و ندارد.

همین دولت که بارها دستش برای خیلی ها رو شده بود و پشت پرده هایش از درز امپراتوری های رسانه ای متکی به خودش به بیرون درز پیدا کرده بود، امروز حال و روز خوبی ندارد و آنچه سال ها از افکار عمومی جهان پنهان کرده بود، هم برای مردم خودش و هم برای مردم دنیا عیان تر از همیشه شده است.

بی شک، حماقت سال ها مدیریت غیر سیاسی ترامپ به واسطه اینکه رویکردی تاجرانه به پیرامون داشت باعث شد آتش نهفته در زیر خاکستر از لایه های زخمی جامعه و اقتصاد و عدالت آمریکا بیرون بزند و دست خیلی از سیاستمداران جنایتکار این کشور برای همه رو شود.

نگاه غیرانسانی به جامعه سیاهپوست، دزدی و تقلب در خیلی امور کشور منجمله انتخابات، بی اخلاقی و رسوایی سیاسی در تعهدات بین المللی از جمله برجام، نارضایتی قشرهای مختلف مردم از بی تدبیری در مدیریت ویروس کرونا، نوسانات بزرگ اقتصادی و مخارج هنگفت دولت ها در خاورمیانه و دیگر پایگاه های نظامی، مداخله مستقیم در سرنوشت بسیاری کشورهای مستقل از جمله مطالبات و خواسته هایی است که هم مردم آمریکا و هم جامعه بین الملل دنبال پاسخی برای آن می گردند، پاسخی که هیچ وقت از زبان شفاف هیچ مسوولی در آمریکا پاسخ داده نشده است.

آری، در هیچ معادله ای نمی گنجید که کسی باور کند، تصاویر سردار سلیمانی که نماد مقاومت کشورهای مظلوم دنیا شده است جلوی چشم قاتل فرمانده جبهه مقاومت و در اطراف کاخ سفید در دست مردم آمریکا به اهتزاز درآید و کسی را جرات مقابله با آن ها نباشد.

به نظر می آید تصاویر منتشر شده این روزها از پایتخت آمریکا را باید برای همیشه تاریخ به ذهن سپرد و این حوادث را فتح بابی جدید در تاریخ سیاسی دنیا قلمداد کرد چون از جرقه های پیوسته و ریشه دار در زیر این خشم مردمی و استقبال بین المللی از این اعتراض های معنا دار پیداست که شاید از چاله آتشین این روزهای آمریکا، بوی سرد سرنوشت شوروی به مشام می رسد.

هوشنگ نوبخت