بسکه پی در پی؛ گران اجناس شد/پایِ دل قیقاچ رفت و، مغزِ مفلس طاس شد

ساده لوحی گفت: دارد محتکر قصدِ حراج/گفتمش: از بسکه فاسد جنسِ این نسناس شد

 بسکه از یارانه‌ها،محمود خان تعریف کرد/گوش شیطان کر، خودش استادِ صد خناس شد

 آنقدر ملاحسن لالاییِ برجام خواند/ تا گلوی ملت ما، منبعِ خُرناس شد

 نفت چون بویِ بدی می داد، دور از سفره ماند/در عوض سفره ز اشکِ ما، پُر از الماس شد

 روی سفره کودکِ من عکسِ گندم می‌کشید/اَبروانِ اَهلِ خانه تیزتر از داس شد

 کنفرانسِ میوه کم کم میوه‌ها را قورت داد!/مُعضلِ کمبودِ میوه، حَل در آن اجلاس شد

 بحثِ بی‌آبی، سرابِ هیات دولت شده/ با دو سه  آب معدنی، لبریز هر گیلاس شد

 آب کارون کوچ کرد و رفت تا زاینده رود/سهمِ خوزستان گمانم، دو به یک مقیاس شد

 کرخه را هم، هکمتانه پیش زاگرس سر برید!/بعدِ نفت و گاز،کم کم تشنگی احساس شد

 آبِ دِز هم رفت تا دروازه‌هایِ قم رسید/شکر! این شهرِ مقدس یاورش عباس شد

 آرزویِ جامه ی دیبا پرید از ذهنِ دل.../عاقبت در حسرتِ شِش متر و نیم کرباس شد