بدون تعارف، کار صواب و کمک کردن به دیگران یا به قول معروف گرفتن یک سر طناب، عین اخلاقیات است و هر کس در این مسیر گام بردارد، بازی دو سر برد را برده است (به برجام تیکه نینداختیم. این یک ضرب المثل قدیمی است).

حقیقت امر، امروز قصد داریم اگر ریا نباشد، باری از روی دوش خسته و زخمی آموزش و پرورش برداریم و دعای خیر وزیر و اذناب را توشه راه سازیم. بالاخره از قدیم هم گفته اند: «از هر دیگی نواله ای خوش باشد.»

راستش از وزیر آموزش و پرورش و سایر دست اندر کاران مقوله آموزش پنهان نیست، از شما چه پنهان، کفگیر آموزش و پرورش این سال ها بدجور به ته دیگ خورده است؛ تا جایی که عین دوران جنگ، همه معلمان بازنشسته، بیمار، سرباز معلم و… را بسیج کرده اند تا فقط کلاس های درس پر شوند.

از آن طرف، بودجه هم به قول برو بچه های فرهنگستان به مقدار کمینه رسیده است و سرانه دانش آموزی، سهمیه شیر مدارس، بسیاری از مسابقات ورزشی، همایش ها، جشنواره ها، نشریات، جوایز، برنامه ها و … فله ای حذف شده اند.

برخی کلاس ها هنوز معلم ندارند و در برخی حدود ۴۰ دانش آموز در صفوف فشرده و دشمن شکن، روی سر و کول هم در حال تلمذ علوم مختلفه هستند. فلذا دوستان در تلاش هستند تا فعلاً این کشتی بی لنگر غرق نشود و اصلاً بحث به سر منزل مقصود رسیدن یا نرسیدن نیست.

بسته پیشنهادی

از آنجا که ما سال ها در این سیستم مشغول تدریس هستیم و به قولی از سوراخ سمبه های این سیستم آگاهی داریم، یک پیشنهاد سوفسطایی و فلک فرسا برای برون رفت دائمی این وزراتخانه ارائه می کنیم؛ علی برکت الله:

در حال حاضر تقریباً ۱۵ میلیون دانش آموز داریم که در ۱۰۰ هزار مدرسه درس می خوانند که نیمی از این مدارس فرسوده و در خوشبینانه ترین حالت غیر استاندارد هستند. با این حجم دانش آموز و فضای آموزشی، تنها راه حل دائمی مشکل آموزش و پرورش ، زوج و فرد کردن مدارس است تاپسران روزهای زوج به مدرسه بروند و دختران هم روز های فرد.

در واقع، ساعات تدریس را به جای ۶ ساعت در روز، به ۸ ساعت افزایش می دهیم و ۶ ساعت کسری را هم می توانیم با حذف دروس کم اهمیت تر مثل زبان انگلیسی، ریاضی، فیزیک و شیمی و علوم جبران کنیم یا روی کمک دوستانی نظیر گاج و قلم چی حساب کنیم!

با این رویکرد، تنها نیاز به ۵۰ هزار مدرسه داریم و با فروش مدارس مازاد می توانیم این ۵۰ هزار مدرسه را حسابی تجهیز کنیم و به جای بخاری های نفتی، بخاری تابشی بیاوریم و همه تخته ها را هوشمند سازی کنیم و مدارس را هم نو نوار کنیم.

مشکل سرانه و شیر و سایر مخلفات مدارس هم خود به خود حل می شود. چون در روز به جای ۱۵ میلیون وعده شیر فقط ۷ میلیون وعده شیر نیاز است. کاهش ترافیک و صرفه جویی در مصرف سوخت و آب و برق و گاز و … هم از دیگر مزایای این طرح غنی سازی شده است!

از طرفی با کاهش ساعات تدریس از ۳۰ به ۲۴ مشکل کمبود دبیر هم دیگر احساس نمی شود و دانش آموزان در مدارس تر و تمیز با معلمان شاد و سرحال به تلمذ دروس می پردازند. تا طرح سوفسطایی و مارمالاد شده بعدی ، ایام به کام.روزگارتان ارغوانی!

کارتون : رسول آذرگون / فارس