تقدیم به "شاپور عظیمی" افتخارخوزستان و اهواز

شاید نباید رو کنم فکر و سرشتم را

باید که خو گیرد دلم ذهن پلشتم را

هر بار آب و دانه دادم باغ اندوهم

پر بارترکردم هیولاهای زشتم را     

 دیگر گذشت از ما رقابت با خود شیطان

باید به  شخمی تازه زد انبوه کشتم را

 خوردم به سدی که خدا پشتش کمین کرده

تا من ببرم او بدوزد سرنوشتم را

 بازی به پایانش رسیده من دو دل هستم

پس کی نشانم می دهی ده لوی خشتم را؟

* محسن گلی "پریشان"- اهواز