اهواز/ حبیب خبر- منوچهر برون:

 خوزستان یکی از مناطق مهم اقتصادی و فرهنگی ایران است که با وجود منابع طبیعی غنی و ظرفیت‌های بالقوه برای توسعه، با مشکل های بسیاری در راه توسعه پایدار روبه‌رو است.

 در این نوشتار، به بررسی علل توسعه ناپایدار در خوزستان پرداخته و راهکارهای ممکن برای حل این مسایل را بررسی می کنیم.

 یکی از نکته های بنیادی پیشرفت ناپایدار در خوزستان، کمبود منابع مالی و اقتصادی است. نبود یا کمبود سرمایه‌گذاری‌ها می‌تواند سبب کندی در رشد اقتصادی و اجتماعی منطقه شود. همچنین، تغییرات آب و هوایی می‌تواند رونق کشاورزی و تولید محصولات مهم را در این منطقه تحت تأثیر قرار دهد و توسعه پایدار را محدود کند.

نقص زیرساخت‌های حمل و نقل نیز یکی از عوامل مهم توسعه نیافتگی پایدار در خوزستان است. وجود زیرساخت‌های ناکارآمد و ناکافی در زمینه حمل و نقل می‌تواند به کاهش تجارت و رشد اقتصادی منطقه بینجامد. همچنین، تأثیر رونق شهری و صنعتی در مناطق مجاور نیز ممکن است سبب کاهش منابع انسانی و اقتصادی خوزستان شود.

نبود برنامه‌های کامل و کارآمد برای توسعه منطقه‌ای از دیگر دلایل توسعه ناپایدار در استان است. ایجاد برنامه‌های منطقی و هماهنگ برای تحقق اهداف توسعه‌ی پایدار در این منطقه می‌تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی کمک کند.

برای ایجاد توسعه پایدار در خوزستان، لازم است دولت و مراجع مربوط برنامه‌های کارآمد و هماهنگ برای تحقق اهداف توسعه‌ی پایدار در این منطقه اجرا کنند و با مشارکت مردم و نهادهای مختلف به اهداف مشترکی برسند.

از اهمیت آموزش و پرورش منظم و کارآمد، توسعه صنایع محلی و سرمایه‌گذاری در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی منطقه باید برای توسعه پایدار و حل مشکل های توسعه نیافتگی پایدار در خوزستان استفاده کرد.

اهمیت کارهای جدی برای حل این مشکل ها و ایجاد توسعه پایدار در این استان را نباید از یاد برد؛ زیرا توسعه پایدار منجر به رشد اقتصادی و اجتماعی مستدام، بهبود کیفیت زندگی مردم و حفظ منابع طبیعی منطقه خواهد شد. کارهای بی چون و چرا و هدفمند در توسعه پایدار برای پیشرفت خوزستان بایسته است.