اهواز/ حبیب خبر- دکتر حسن دادخواه:

 کانون و انگشت پایشگران سپهر سیاست تنها به سوی نظام حکمرانی، نشانه نگرفته است، بلکه رفتار کنش‌گران سیاسی در فصول انتخابات نیز، مورد توجه و اهتمام پایشگران عرصه سیاست‌ورزی است!

 این واقعیت که تجربه تحزب در ایران معاصر همچنان در دوران نوپایی خود قرار دارد و در یک نظام حزبی، وجود احزاب معنا پیدا می کند و این که سیاست‌ورزی در جامعه ایرانی، هنوز به رشد و سطحِ حرفه ای نرسیده است، نباید جامعه ایرانی را از بررسی و پایش کنش‌های حزبی بازدارد!

 بی گمان یکی از آرزوها و خواسته های امروز ایرانیان، وجود دو یا سه حزب فراگیر و رشدیافته و توانمند است تا از رهگذر آن، مسایلی همچون آموزش سیاسی، اخلاق سیاسی، حقوق سیاسی، ویژگی های یک سیاست‌ورز حرفه ای، تخصص شدن امر سیاست ورزی و ....به سامان برسد!

 واقعیت آن است که اداره داخلی و بیرونی کشورها در دنیای مدرن و پیشرفته امروز، جز با سازماندهی نیروهای سیاسی، طبقه بندی مدارج و آمادگی های علمی برای عهده داری سمت های سیاسی، وجود حمایت های مالی مستقل و برخورداری از کادر مجرب و آشنا به سیاست روز، امکان پذیر نخواهد بود!

 به سخن دیگر، نحوه و شیوه اداره کشورها، به یک تخصص علمی و میان‌رشته ای تبدیل شده است و احزاب این ظرفیت را دارند تا افراد مجرب و کارآزموده را در خود پرورش دهند!

 بی گمان، تحزب و اداره کشور بر پایه نظام حزبی بدون تدوین سیاست های پایین دستی و برنامه های روشن و کارشناسی شده امکان پذیر نیست از همین روست که در نظام های حکمرانی بر پایه تحزب، اصالت و محوریت بر وجود و داشتن برنامه مدون و دقیق است و چهره ها و افراد، به تنهایی ملاک ارزیابی نیستند!

 در نظام های حزبی، رفتن و آمدن احزاب، تغییر اندکی در اداره داخلی و بلکه بیرونی کشورها ایجاد می کند و برنامه های کلی و مورد توجه همه احزاب، بدون هیچ تغییر یا با تغییری اندک، به اجرا در می آید و به نوعی هم افزایی میان احزاب برقرار است ولی در نظام های غیر حزبی، کشورها همواره در فراروی تندبادهای حاصل از رفت و آمدن احزاب قرار دارند!

 به هر حال، حکمرانی و اداره تخصصی جامعه یکی از  دستاوردهای عصر نوین است. گر چه می توان از توصیه های اخلاقی فیلسوفان و روشنگران عصر کهن، بهره جست ولی شکل جزیی و واقعی آن، بدون بهره مندی از علوم سیاسی و دیگر زیر رشته های علوم انسانی، تحقق نمی پذیرد!