حبیب خبر- دکتر حسن دادخواه:

 یکی از کاربردهای مثبت مناسبت‌های ملی، دریافت میزان سستی و استواری پیوند میان "دولت و ملت" است.

 نیک روشن است که ملت، همان مردم و شهروندان یک کشور هستند و دولت در این نوشتار، نه تنها به قوه مجریه بلکه به مجموعه سیستم حکمرانی جاری در میان همان مردم و ملت اطلاق می گردد.

 اگر شهروندان و زنجیره حاکمیت را در ذهن به دو موجود مستقل از یکدیگر فرض کنیم، میان این دو موجود، باید با ریسمانی، پیوند ایجاد شود. اگر چه در واقع، این دو، یک موجود هستند و درهم تنیده شده اند و جدایی میان آن ها، تنها به کمکِ ذهن مقدور است.

 چنان‌چه میان این دو موجود- که سخت نیازمند به یکدیگرند- گسستی رخ دهد یا سستی در پیوند حاصل شود، حال و وضعیت هر دو به یک اندازه، ضعیف و فرتوت می شود!

 مردم و شهروندان خاص و عادی، باید اطمینان یابند که سیستم و زنجیره‌ی حکمرانی، متعلق به آنان است و در خدمت شان است و در پی بالابردن و افزایش رضایتمندی شهروندان خود است.

 زنجیره‌ی حاکمیت نیز- که وجود و موجودیت خود را از رضایتمندی شهروندان می گیرد- باید پشتگرم به حمایت و پشتیبانی و محبت ورزی، شهروندان باشد! این دو چرخ یا چرخه، با هم و قفل در یکدیگر باید بچرخند تا کشور و میهن و جغرافیای زیست هر دو، به جلو حرکت کند!

چنان‌چه، یکی از دو چرخه، به هر دلیل، خود را وابسته و نیازمند به چرخه دوم، نداند و ساز جدایی بزند، روزگار هر دو، روبه به تباهی می رود.

مردم و شهروندان بریده و ناامید از دوستی با زنجیره‌‌ی حکمرانی، روز را با انواع حیله و دستبرد به جیب یکدیگر به شب می رسانند و زنجیره‌‌ی بریده و خود بی نیازدان از شهروندان، با همه ثروت و قدرتی که در اختیار دارد، چرخ و چرخه اش به جلو نمی رود!

شهروندان و مردم دلداده به حکمرانی، در شادی آن، شاد و در اندوه آن، غمگین هستند و چه تیره روزی برای کشور و میهنی بدتر از اینکه، شهروندان، در اندوه حکمرانی، شاد و دست کم، بی تفاوت به نظر رسند!

از آن سو، زنجیره‌‌ی حکمرانی، خود را در وضعیت شادی مردم فقط شاد می داند و احساس شادمانی می کند! و در اندوه عمومی مردم، غمگین خواهد شد! این دو سو، در ذهن دو سو هستند و در عین و واقعیت، یکی اند!