هوشنگ نوبخت:

 مدت هاست که خبر دستگیری اعضا شورای شهر مسجدسلیمان یا همان مسلیمون خودمان، تیتر اول خبرهای استان است.

 شهری که در کشور به شهر اولین ها شهرت دارد تازگی ها قصد دارد باز هم در مواردی- البته این بار به طور ناخوشایند- جز اولین ها باشد!

 چند تا سوال توی این مدت، ذهنم را بدجوری مشغول کرده و نمی دانم پاسخ آن ها را از کی بپرسم؟!

 یکی اینکه مگه مسلیمون چند تا شورا  داره که سه ماهه روزگار، دارن ازشون دستگیر می کنن و هنوز هم هستن؟

 دوم اینکه این ها چه جوری همه با هم دزدی کردن (ببخشید، اختلاس کردن) که هیچ کدوم جرم مشترک نداره و یکی یکی دارن بازداشت می شن؟ انفرادی شده سلول به سلول تنم.

 سوم این که مگه مسلیمون چه قدر بودجه داشته و داره که فقط یه قسمت اش رو این همه عضو شورا به غارت بردن و باقی ش را هم زبانم لال ... ؟ خرج زیر ساخت ها کردن.

 چهار، این که با این وضعیت عجیب و غریب، در حال حاضر این شهر تنها نقطه کشور است که دو تا شورای شهر دارد؛ یکی سر تپه (زشته بنویسم زندان) و یکی هم در شهرداری (سر صف تپه) باز هم زشته که بنویسم این ها هم با این روند به زودی بازداشت می شوند.

مشکل اصلی و معضل اجتماعی این دستگیری ها این است که  امور مردم دچار سرگردانی شده و چون بیشتر امضاها و دستور نامه ها متعلق به شورایی است که الان سر تپه هستند و دسترسی به آن ها هم ممکن نیست، مگر از پشت پنجره شیشه ای و اندکی نامه های جدید هم که قطعا ارباب رجوع از ترس مراجع قضایی می ترسند آن ها را به شورای زیر تپه ببرند.

آن قدر این اخبار ناگوارند و مغز مردم را می خراشند که نمی شد با جدیت به آن ها پرداخت و حال مردم را خراب تر کرد لذا کمی به جای نمک، شکر پاشیدیم به مطلب، بلکه قابل هضم تر باشد.

ولی، امیدوارم به سلطون ابراهیم که هر کس، ریالی از حق مردم این شهر مظلوم و محروم را خورده یا برده نه تنها سر تپه که سر دار آویخته شود تا درس عبرتی باشد برای کسانی که موقع رای و انتخابات این همه وعده ی پوشالی می دهند و سنگ خدمت به سینه می زنند!

در پایان امیدوارم که مجلس محترم و دیگر متولیان حاکمیت، آخرین موجودیت حضور شورای شهر را در کشور اعلام کنند و شهرداران را با نظر مستقیم مردم بر کرسی بنشانند بلکه شهرها و مردم خارج از این همه داستان و حاشیه و تفرقه، نفسی تازه کنند.