اهواز/ حبیب خبر- سیدمهدی ابوس

جمعه شب تماشاگر تلویزیونی دیدار نفت مسجدسلیمان و ذوب آهن اصفهان بودم.

هر چه عقربه ساعت به دقايق پایانی نزدیک تر می شد بی اختیار تپش قلبم بیشتر می شد و انگار نفت مسجدسلیمان داشت بازی فینال جام حذفی کشور درسال ۶۷ میان شاهین اهواز و ملوان بندر انزلی را برگزار می‌کرد.

 همان بازی که شاهين اهواز قهرمان شد و بعداز آن سرور و شادمانی، پرهایش را خودی ها کندند و نااهلان سرش را بریدند تا دیگر تیمی به نام شاهین اهواز نباشد!

جمعه شب، نفت مسجدسلیمان یک تیم نبود بلکه یک شهر بود و عشق و اراده در چهره ها و ساق های همان بازیکنانی که در ابتدای بازی آن عکس دسته جمعی را گرفتند و در نگاه و کلام مردان فنی تیم و آن اندک تماشاگری که در تاریکی از بالای تپه های بیرون ورزشگاه سختی چنین حضوری را به جان و دل خریده بودند تا تیم شهرشان احساس تنهایی نکند، کاملا مشهود بود.

نفت مسجدسلیمان با هزار و یک جان کندن و به شايستگي ذوب آهن را برد تا اعلام کند: مسوولانی که به هزار و یک بهانه کمر همت به سقوط تیم نفت مسجدسلیمان بسته و این تیم را در سراشیبی سقوط قرار دادید کمی درک ورزشی و فرهنگی و ارزشی داشته باشید؟!

 نفت مسجدسلیمان توان دوباره فوران کردن را دارد و این تیم لایق هویت شهر اولین های فوتبال و نام مسجدسلیمان است. نفت مسجدسلیمان را- که کمی حمایت و همراهی و همدلی می‌خواهد- دریابید!

نفت مسجدسلیمان برد تا ثابت کند اگر سرمايه های بومی خودمان را باور می‌کردیم وضعیت تیم شهرمان و سهمیه فوتبال استان مان این چنین گرفتار اما واگرها نمی شد!

نفت مسجدسلیمان برد و دیشب بچه‌های مسجدسلیمان خنده بر لب و چهره همشهریان را دیدند.

نفت مسجدسلیمان برد چون همه خودی بودند.

 نفت مسجدسلیمان برد چون ابراهیم اشکش برای پر کردن جیب و کیف و دریافت القاب دهان پر کن نیامد.

 او به عنوان فرزند این فوتبال و سرباز آماده به خدمت در شرایط سخت سرزمین طلای سياه فوتبال خوزستان آمده تا شاید توکل و توسلی که چاشنی تدبیرش و اراده بازیکنانش و با حمایت خودی های دلسوز فوتبال بتواند شروع دوباره نفت مسجدسلیمان را برای بقا در لیگ برتر رقم بزند؛ هرچند بسیار سخت و دیر است اما نباید ناامید بود.

 در بازی های باقی مانده ابراهيم اشکش و بازیکنان سراپا ایستاده نفتی و با غیرت و تعصب بختیاری و خوزستانی باید تلاش کنند؛ چون بارها شاهد ممکن شدن غیر ممکن های فوتبال بودیم.

هواداران و اهالی فوتبال نفت مسجدسلیمان بدانند و به یکدیگر هم بگویند که هم اکنون  تیم شهرشان به بودن شان و همراهی و همگامی و حمایت بیشتر و تزریق آرامش آنان نيازمند است و در مسابقات باقی مانده نباید آن‌ ها را تنها گذاشت؛ چون در ناامیدی بسی امید است.

 به امید افق های روشن و پیروزی های جوانمردانه