مشاهده یک تصویر قديمي و به عبارت خودمانی عکسی پرخاطره از تیم شاهین اهواز مرا به دوران کودکی ام برد.

به دورانی که آرزو داشتيم فرصتي پيش آید کنار این بازیکنان باشیم و عکسی به یادگار بگیریم.

(شرح عکس:"ایستاده از راست: قاسم زیدان، ناصراسلامی، عبدالحسین سالمی، اسماعیل بیگی، سیروس منجزی، مرحوم مجید پایدار.

نشسته از راست: سید شبیب حسینی، هوشنگ پورقائد، کرامت برهمن،"دروازبان" سیدکریم حسینی و محمدرضا سلیمانی پور"

سرمربی: زنده یاد جاسم اهل یرف)

گاهی حمل ساک لباس ورزشکار معروف محل یا همراه و همگام شدن با او و اجازه توقفی موقت در کنارشان، کلی برای مان افتخار و عزت و سربلندی محسوب می شد؛ چون ورزشکاران آن سال ها، بسیارخاص، با مرام، بامعرفت و مردمی بودند و هوادار را سرمایه واقعی ورزش مي دانستند.

 در آن سال ها شاید همانند امروز پول در فضای ورزش نبود اما حرمت و منزلت، رفاقت و برادری، مردانگی و بزرگی به وفور دیده و حس مي شد.

رقابت بود ولی رفاقت و صداقت بیشتر از رقابت نمایان بود. ورزشکار معروف هر محله به بچه‌های محلش که او را تا ورزشگاه پیاده همراهی می‌کردند افتخار می‌کرد.

وقتی ورزشکاران منطقه عامری و چهار راه زند، آخر اسفالت، لشکر آباد، کمپلو، زیتون کارگري و حصیرآباد هرکدام با کلی بچه محل به ورزشگاه تختي اهواز می‌آمدند آن شور و اشتیاق و نشاط ورزش ناب کاملا دیده می‌ شد.

 امروز وقتی نگاهم به تصویرتیم شهباز (شاهین) اهواز دهه پنجاه‌ افتاد ناخداگاه ذهنم به طرف تيم های بزرگ فوتبال مردمي اهواز رفت.

تیم‌هایی هم چون کلوپ شنا، دارایی، تاج، گمرک، بانک ملي، شهاب، رفیش، دانشگاه،  نیرو ، پاس، افسر، ناصرخسرو ، راه آهن، بدر، جنوب و تعاون.

 به راستی آن تيم ها، آن فوتبال، آن تماشاگران و آن مرام ارزشي ورزشی فوتبال ناب کجا رفت؟

شفاف تر عرض کنم: آن همه خوبی و خوشی و موفقیت و نیز بومی و سالم بودن فوتبال را کجا بردند؟

واقعآ فوتبال اهواز چه شد؟ چرا این چنین است؟ حیف شد آن فوتبال را به عمد گم کردند و این فوتبال جعلی بدون هويت ورزشی و ارزشی مملو از حواشی را جایگزین کردند!

ختم کلام: این تصویر پرخاطره شهباز (شاهین) اهواز را به يکی از پیشکسوتان ارزشي ورزشی فوتبال و قلم ورزش خوزستان تقدیم می کنم.

"حاج قاسم زیدان"، مردی با سینه ای مملو از تاریخ و خاطرات ورزش به ویژه فوتبال خوزستان که یکی از شناسنامه های اصلی فوتبال محلات و باشگاهی اهواز و در حقیقت مخزن الاسرار ناگفته های فوتبال اهواز و خوزستان به شمارمی آید.

 نگاه اش دنیایی ازگفتار و سکوت و خانه نشینی اش، درس است؛ درس مرام و معرفت و رفاقت و بزرگی.

براي این مرد بزرگ بهترين هاي خدا را خواستاریم؛ چون‌ شايسته بهترین هاست و امیدواریم هم چنان نامش نیک و مرامش ماندگار باشد.

* سید مهدي ابوس