حضرت علی(ع) حرف را به تیر از چله رهاشده های تعبیر کرده که دیگر از دست تیراندازش کاری بر نمی آید.

 از مشکل های جدی و اساسی میان خانواده ها، فامیل، دوستان و جامعه امروز ما این تیرهای رها شده ای است که به اهداف غیرقابل پیش بینی اصابت می کنند.

 این حرف های فکر نشده ی رها شده که گاهی بودار و خطرناک هم هستند، توسط افراد کم خرد و کم صبر و معمولا کمتر اهل تفکر از دهان و در جای نامناسب رها می شوند و کدورت هایی به بار می آورند که رفع و رجوع آن ممکن است بسیار دشوار باشد.

 دشوار از آن جانب که طرف مقابل چون فکر می کند در ابراز این حرف ها اغراض سوء در میان است ، لذا در صدد پاسخ گویی و عکس العمل بر می آید. همین یعنی شروع تسلسل باطل مقابله به مثل؛ یعنی این بگو و آن بگو تا کار به جدایی و قهر و کدورت های سنگین و چوب لای چرخ کردن و تلافی های نامبارک و نامیمون برسد.

 این مبالغه نیست اگر بگویم نصف بیشتر مشکل های خانواده، فامیل و جامعه همین حرف های بی پایه و اساس است که این روزها به یمن شبکه های ارتباطی گسترده به آن دامن زده شده و مثل خوره به جان ارحام، جامعه و دوستان افتاده است.

اما اگر این نکته جا بیفتد که سکوت و فرهیختگی دو روی یک سکه اند و مشخص شود که صامت بودن و کم حرف بودن یا حکیمانه حرف زدن فضیلت است نه عزلت و تنهایی و گوشه گیری، در این هنگام است که که بسیاری از مشکل ها کمرنگ تر خواهند شد.

اگر درک و فهم شود که این حرف های نامربوط است که دوستی ها را تبدیل به خصومت می کند و گاهی همین حرف هاست که مثل باروت روابط خوب و سازنده و عنصر مهربانی را منفجر می کند و ممکن است اصلاح آن دیگر میسر نباشد. پس باید تلاش کرد بی ربط حرف زدن و زیاده گویی های نامربوط را کاهش داد و به سکوت حکیمانه روی آورد.

یادتان باشد سکوت گاهی فضیلت و سفارش است که به انسان ها فرصت می دهد در افکار و رفتار خود بنگرند و خود را اصلاح کنند. مانند سفارش خداوند منان به حضرت زکریا و حضرت مریم در برهه های حساس که فرمود: برای شکر از خداوند و برای پرهیز از افتادن در دام حرف های بی اساس مردم روزه سکوت بگیرند.

در دنیای پر هیاهوی امروز و گذر مرگبار زمان که عقل فرصت نشو و نما ندارد، سکوت و تفکر راهی طلایی برای پناه بردن به عقل و فهم و تفکر است که می تواند انسان و انسانیت را از مسیرهای منحرف و روزمرگی ها نجات دهد. شاید بهتر باشد در ساعت هایی از روز گوشی های هوشمند خود را طرفی پرتاب کنیم، به گلدانی خیره شویم، یا به موسیقی لذت بخشی پناه ببریم و فارغ از هر جریان منفی، فقط و فقط در آرامش فکرهای خوب و سازنده کنیم.

نوید قائدی/۱۳ امرداد ۱۴۰۰