بی هیچ مقدمه ای باید گفت: شوربختانه، خوزستان با فاصله، پایتخت حاشیه ها و بحران های سال های اخیر کشور است.

 استانی که باید هر روز خدا شاهد انتشار ده ها خبر خوب و امیدبخش از صنایع، معادن، محصولات و جغرافیای منحصر به فرد آن برای کشور باشیم به دستمایه ای برای رسانه های داخلی، خارجی به ویژه فضای مجازی تبدیل شده به گونه ای که دیگر اندک امیدی به بازگشت روحیه نشاط و حس خوب زندگی در فضای آن دیده نمی شود!

 خوزستانی که پایتخت دفاع مقدس و مایه مباهات و غرور ایران زمین بوده و هست. خوزستانی که پایتخت نفت و نخل و فوتبال و غیرت و ساحل و صنعت است نه تنها نتوانسته گردشگران، صنعتگران و سرمایه داران کشور و دنیا را به خود جلب کند بکه به سمت و سویی رفته که شاهد مهاجرت بی حد و حصر مردم این جغرافیای دل برشته اما دلنشین کشور به دیگر استان ها هستیم.

 اینکه در خوزستان، به واسطه ایراد فرهنگی خود ما مردم خوزستان، خیلی جایگاه ها و افراد جای خودشان نیستند؛ شک نداریم و یقین داریم که بیشترین آسیب را نیز از همین جایگاه های به اشتباه اشغال شده می خوریم؛ اما باز هم وقتی یک سرایدار مدرسه را به صد دلیل اخراج یا جا به جا می کنند، همه به عینه می بینیم که صدها مسوول و غیر مسوول به این جا به جایی ورود می کنند و گاه خط و نشان می کشند که اگر چنین شود، چنان خواهیم کرد!

 تردید نداریم که حال و هوای نامساعد این روزهای خوزستان، محصول تفکرات و عملکرد ما شهروندان، ما مدیران و شاید هم ما رسانه هاست.

در طول چند سال اخیر، شاهد اوج بحران های طبیعی و انسانی در استان بودیم. بحران ها و چالش هایی که به واسطه فشارهای افکار عمومی و بیشتر در بستر فضای مجازی منجر به تشکیل جلساتی شد که شاید کمی دل مردم این استان مظلوم و غریب را خوش کنند و بگویند که در پی راه حل برای عبور از این بحران ها هستند.

نکته اینجاست که اعضا تمام جلسات مربوط به سیل، زلزله، گرد و غبار، آتش سوزی، خشکسالی، تصادفات، تظاهرات، مرض ها و دیگر بحران ها، عده ای هستند با کت و شلوارهای اتو کرده و دفتر و دستکی در دست که از قضا، برخی از آن ها عامل اصلی تشکیل این بحران ها بوده اند!

جلساتی که هیچ وقت اجازه ندادند چهار نفر کارشناس و متخصص مرتبط، دلسوز و کاربلد هم در آن حرف بزند، نظر بدهد یا دنبال راهکار باشد.

جلساتی که اجازه ندادند چهار نفر از اصحاب رسانه یا استادان دانشگاه هم نظرهایا شان را اعلام کنند، بلکه از این همه چالش کاسته شود.

آیا همین سی نفر درباره سی بحران اخیر، صاحب نظرند؟! که اگر چنین بود، این همه ساهد تکرار بحران ها در استان نبودیم.

امیدوارم عده ای که تصور می کنند همه چیز می دانند، دست از سر این مردم و این استان بردارند و بگذارند اهالی فن و دلسوزان متخصص و کارشناسان مسایل مختلف هم گوشه جایی در تصمیم گیری ها داشته باشند و دیگر شاهد این همه چالش های ناخوشایند در این گوشه از کشور عزیزمان نباشیم.

در پایان امیدوارم دولت جدید، خارج از معادلات و معاملات سیاسی و قومی معمول و گذشته، مدیرانی در سطح اول استان به کار بگمارد که سطح و سوادشان و خیری که قرار است  به مردم خوزستان برسانند در سطح ثروت و قدرت این استان باشد و گرنه آش، همین آش است و کاسه، همین کاسه!

✍ هوشنگ نوبخت