اهواز- حبیب خبر/ هوشنگ نوبخت: اهالی فوتبال دنیا، نمی دانند که جوانان ایرانی توپ را خوب می شناسند و شوت هایشان مثل موشک های شان همیشه آماده شلیک به حریفانی است که ناجوانمردانه وارد کارزار رقابت ها می شوند.

  مردم دنیا، سرزمین و مردم ایران را به تمدن، اصالت، دیانت، غرور، میهن پرستی، میهمان نوازی و استعداد می شناسند.

 یکی از استعدادهای همیشه درخشان و شکوفای ایران عزیز، عرصه ورزش است که بستر و بهانه ای برای جوانان این مرز و بوم شده که پرچم مقدس کشورشان را در اقصی نقاط گیتی به اهتزاز درآورند و مایه مباهات و فخر سرزمین شان شوند.

 جوانانی که هیچ بهانه ای نمی تواند مانع غرور و وطن پرستی و شکوفایی عزت و استعدادشان شود به ویژه جایی که ظلم باشد و زور باشد و تلاش برای حذف نام ایرانی که خط قرمز همه نسل ها و اقوام و اقشار است.

 وقتی در میانه های خرداد و در هیاهوی انتخابات، فضای فوتبال ایران و آسیا را رصد می کردیم همه جا صحبت از بازی مهم ایران و بحرین بود. یک بازی سرنوشت ساز برای جوانان ایرانی با ده ها کارشکنی از AFC و کشور میزبان که نگذارند تیم ملی ایران در یک بستر عادی و برابر به موفقیت و پیروزی برسد.

دنیا غافل بودند و غافل شدند از این که اگر شیشه عزت و غرور و افتخار یک ایرانی را بشکنند، تیزتر می شود.

 AFC و بحرین و لابی سعودی و حق وتو داران فوتبال غافل شدند و فراموش کردند که جوانان ایران میراث داران همان جوانانی هستند که 40 سال پیش با دست خالی و استعداد ملی و مذهبی شان در مقابل صدام و خیلی از همین کشورها ایستادند و برنده شدند.

فیفا و زورگویان استکباری دنیای فوتبال غافل شدند و فراموش کردند که پیروزی در پیرامون جغرافیای ایران تنها متعلق به عرصه و مردان میدان است. اینجا مردان سرزمین پارس هستند که غیرت شان و عزت شان را با هیچ لابی و پارتی و معامله ای عوض نمی کنند.

سردمداران فوتبال فراموش کردند سردار آزمون ها از نسل و یادگار سردارانی هستند که حاضرند، جان شان را فدای نام و پرچم کشورشان کنند. فراموش کردند جوانان ایرانی بارها و در طول هشت سال دفاع مقدس در مقابل توپ های دشمنان و حریفان ایستادند تا کشورشان و ملت شان گل نخورند.

اهالی فوتبال دنیا، نمی دانند جوانان ایرانی توپ را خوب می شناسند و شوت های شان مثل موشک های شان همیشه آماده شلیک به حریفانی است که ناجوانمردانه وارد کارزار رقابت ها می شوند.

وقتی مصاحبه بازیکنان تیم ملی فوتبال را بعد از پیروزی مقابل بحرین دیدم یاد مصاحبه جوانانی افتادم که در جبهه های جنوب از غیرت و تعصب و رسالت شان برای حفظ غرور مردم و پرچم شان حرف می زدند. جوانانی که هر کدام در سنگری برای کشورشان سد می شوند و دفاع و حمله می کنند و عرق می ریزند تا مردم شان در امان باشند و لذت ببرند و احساس غرور کنند.

چه قدر ارنج تیم ایران شبیه ارنج عملیات های دوران دفاع مقدس بود. عده ای با تمام وجود دفاع می کردند و تکل می زدند تا رقیب به دروازه و خاک شان نزدیک نشود. عده ای نفوذ می کردند تا به قلب رقیب بزنند و مسیر را برای دیگران باز کنند.

عده ای حمله می کردند تا دروازه حریف را به تسخیر خود درآورند و عده ای هم فرمان می دادند و پشتیبانی می کردند و مردم هم همه جانبه همراه جوانان تیم و سرزمین شان بودند و فریاد ایران، ایران سر می دادند.

ارنج فوتبال تیم ملی ایران خیلی وقت ها شبیه ارنج های عملیات دوران دفاع مقدس است. گاهی دفاع در سرزمین خودی و گاهی حمله به نقطه ضعف های حریف برای پس راندن و گاهی شلیک به دروازه ای که باید فتح شود تا بوسه ای بر پرچم اقتدار ایران در قاب دوربین های عکاسی جهان نقش ببندد.

بحرین شاید نمی دانست ولی یاد گرفت و آموخت که اینجا سرزمین عزت و غیرت و ایثار و فوتبال و دعا و اراده است و کارشکنی ها نه تنها خللی در بازی شان به وجود نمی آورد که آنان را مصمم تر می کند و سردارشان بیش از پیش بر لوگوی پرچم سه رنگ قشنگ شان بوسه می زند و حریف می طلبد.

انتخابات نزدیک است، همان گونه که جام جهانی و مردم عزیز ما و جوانان پرشور ما می دانند که برای زنده ماندن و برای افتخار آفریدن و برای برافراشته شدن پرچم عزیزمان در میادین بین المللی باید از داشته های مان دفاع کنیم و به سوی صندوق ها یورش ببریم و عزت و غرورمان را تشویق کنیم و بصیرت و استعدادمان را در همه زمینه ها به رخ دنیا بکشیم.