بی شک مهم ترین اخبار این روزهای کشور و بزرگ ترین دغدغه افکار عمومی بحث انتخابات حساس پیش رو است.

 انتخاباتی که از جهات مختلف دارای اهمیت های فراوانی هم برای مردم ایران و هم در عرصه بین الملل دارد.

 رقابت شورای اسلامی شهرها به دلایل گوناگون از اهمیت چندانی برای آحاد مردم برخوردار نیست؛ چون عملکرد شوراها در بیشتر نقاط کشور باعث یک دلسردی نسبتا عمومی میان مردم شده است و اگر حساسیت هایی نیز هنوز در این رقابت وجود دارد، کشمکش های درون شهری، قومیت ها و تعصب گروه ها و خرده احزابی است که دنبال به دست آوردن اندک کرسی هایی در شهرها و مناطق خود هستند که بتوانند نقشی در تحولات و معادلات سیاسی محل زندگی شان ایفا کنند.

 بررسی و تحلیل اینکه چرا شورای اسلامی شهرها با توجه به جایگاه خوبی که در قانون برای آن ها تعریف شده نتوانستند عملکرد شایسته ای در دل مردم به دست آورند یا باعث تحولات اساسی در شهرهای کشور شوند، حدیثی است مفصل که پرداختن به آن در این مجال نمی گنجد.

 در حال حاضر بیشترین حساسیت مردم، انتخاب رییس جمهوری آینده برای چهار سال است.

 رییس جمهوری که بلاشک به دلایل عملکرد گذشته دولت ها و در راس آن روسای قوه مجریه در سخت ترین دوران انتخاباتی کشور باید اعتماد مردم را جلب کند.

 وارد جزییات یا تحلیل اساسی ریشه اینکه دولت ها و احزاب چه عملکردی داشتند، نمی شویم اما یقین داریم نوع رفتار، کردار و گفتار بیشتر رییسان جمهوری ما باعث یک دلسردی نسبتا عمومی میان آحاد جامعه شده است. زخمی که التیام آن فقط با جبران برای مردم آن هم در میدان عمل میسر خواهد بود.

تورم سرسام آور، موفق نبودن در روابط بین الملل و تاثیر آن بر سفره مردم، آمار بیکاری، مشکلات عدیده زیست محیطی، طغیان های فرهنگی و چالش های بزرگ اجتماعی و البته مهمتر از همه این ها محقق نشدن شعارها و تبلیغات های مختلف از جمله عواملی است که باعث می شود مردم دیگر زیر بار این گونه شعارها و وعده های حزبی و سیاسی و دروغین نروند.

ملت بزرگ و متمدن ایران اسلامی بارها نشان دادند و ثابت کردند که دین، نظام، انقلاب، رهبر و تمامیت ارضی میهن شان را دوست دارند اما به همان اندازه هم اعتراض دارند که چرا یک کشور بزرگ و استراتژیک دنیا مثل ایران با وجود این همه ثروت انسانی و خدادادی نباید بتواند به گونه ای به ملت اش خدمات بدهد که این همه شاهد فقر و بیکاری و بحران در آن نباشیم.

چرا یک خبرنگار شبکه خبر می تواند در عرض چند ساعت کل مشکلات توزیع مرغ را با سند و مدرک به دنیا نشان دهد اما صدها و هزاران رییس و مدیر و کارمند و منشی مدعی نتوانند از پس یک مشکل این چنینی بربیایند؟

صد البته صدها و هزاران سوال بزرگ و ابهام در عملکرد دولت ها وجود داشته و دارد که خیلی ها باید به مردم و خانواده شهدا و البته به تاریخ این کشور بدان پاسخ بدهند اما چیزی که بیش از همه دل مردم را سال هاست آزرده نبود شفافیت و صداقت است.

مردم ایران به شدت و جدیت هر چه تمام تر در کنار این همه مطالبه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دنبال یک مطالبه ارزشی، اخلاقی، انسانی و معنوی اند و آن هم صداقت در گفتار، کردار و رفتار مسوولان و در راس آن شخص رییس جمهوری است.

ای کاش به همین دلیل، امسال در عرصه انتخابات، هیچ کس در مناظرات اش شعار ندهد. هیچ کس وعده ندهد و تنها کسانی که مدعی رسیدن به صندلی ریاست جمهوری هستند، از برنامه های شان بگویند که قابلیت اجرایی دارد.

ای کاش با شفافیت از حقوق خودشان بگویند. از منزل ها و زندگی بچه های شان و اینکه چه ماشینی سوار می شوند یا آخرین باری که گوشت قرمز خورده اند، کی بوده است؟

مردم به شدت تشنه صداقت و شفافیت اند و منتظرند کسی از جنس حاج قاسم به میدان بیاید و مرد واقعی میدان باشد نه مرد جلسات و میزها و مصوباتی که کسی برای شان تره هم خرد نمی کند.

مردم باز هم مثل همیشه با تمام قدرت به میدان خواهند آمد و رای خواهند داد اگر یک مرد میدان به میدان بیاید و با آن ها مردانه حرف بزند و مردانه عمل کند.

مردم به واسطه رسانه های مختلف از جمله فضای مجازی بر همه جزییات تسلط دارند و لحظه لحظه اخبار ایران و جهان را رصد می کنند. دوران دروغ گفتن و فریب دادن و شعار دادن های بی سرانجام به سرآمده است. وقت، وقت آستین بالا زدن برای همقدم شدن با همین مردمی است که همیشه و در همه امور چند قدم از دولت ها جلوتر بوده اند.

✍🏼 هوشنگ نوبخت