هرگاه به رهگذر تاریخ پارلمان و مدیریت شهری توجه دقیق و عمیقی می‌کنیم یک ضعف، نقصان و شکاف ساختاری در بدنه‌ی مدیریت شهری قابل مشاهده است و آن هم استفاده نکردن از بانوان مستعد و خلاق و دارای انگیزه‌ی اجرایی و میدانی در سیستم سازندگی عمران و زیباسازی بافت شهری و روح جامعه متغیر است.

 لذا برای بهتر و بیشتر پرداختن به ایفای نقش بانوان در بستر خدمات ارزنده‌ی شهری یک مقایسه اجرایی در ذات استعداد بانوان هر سرزمین وجود دارد و این استعداد در گذر زمان باعث پختگی شور و شعور هر چه بیش تر جامعه بانوان خلاق با یک رشد و نمو خلق الساعه حماسه آفرین می‌شود.

 در این قیاس عملکرد بانوان را از ارزشمندترین شرح اثر تاریخی نقش بانوان هر سرزمین ؛ یعنی مدیریت بنیادی و ساختارساز آموزش و پرورش و خلاقانه‌ در آراستن ظاهر و تنظیم خانه و خانواده تا حضور اجرایی در مقیاس کلان‌تر به نام مدیریت شهری را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

 وقتی یک شخص یا میهمان وارد منزلی می‌شود و زیبایی و آرایش ظواهر یک خانه و منزل را می‌بیند نخستین چیزی که به ذهن او می‌رسد وجود یک بانوی خلاق و متعهد به حریم خانواده است. حالا این موضوع را در مقیاس کلان‌تر باید تجزیه و تحلیل کرد که در مدیریت شهری از این بانوان مستعد، خلاق و باسواد باید استفاده اجرایی کرد.

  حساسیتی که یک مدیر خانم در بدنه‌ی اجرایی مدیریت شهری یک کشور برای زیبایی و آراستن گستره‌ی شهری دارد، ما در ساحت اندیشه‌ی یک مدیر آقا کمتر می‌بینیم.

از طرفی حضور بانوان ضریب مصرف بی رویه‌ی سرمایه‌ها و منابع مالی و درآمدی سیستم مدیریت شهری را کاهش می‌دهد؛ یعنی با درآمد کم شاهد تغییرات بیشتر می‌توان بود! ضمن این که بانوان روحیه خلاقانه و دقت نظر بالایی در انضباط مالیِ دخل و خرج اجرایی دارند.

به عبارتی می‌شود گفت: بانوان روحیه درگیر شدن در یک فضای تخلفی را ندارند؛ بلکه برعکس یک حضور و نقش پالایشی در سیستم می‌توانند ایفا کنند. چرا که برای حفظ و مراقبت از سلامت شخصیت اجرایی خود  باعث سالم ماندن سیستم اجرایی مدیریت شهری از هرگونه احتمال تخلف و تخلس سرمایه ها و منابع مالی نیز می‌شوند.

برای نمونه می‌شود به  نقش و رفتار یک بانوی خانه‌دار در استفاده از درآمد و سرمایه‌های دخل و خرج مدیریت خانه و خانواده اشاره کرد.

یک شهر زیبا و زنده نیازمند وجود مدیریت شهری با استفاده از ظرافت‌ها و ایده‌های فکری و خلاقانه‌ی بانوان آن جامعه فرهنگی و اجتماعی است و تحت هیچ شرایطی نفی حضور و حقوق زنان در عرصه خدمات مدیریت شهری قابل توجیه نیست یا این که بگوییم نوسان یا رتبه‌بندی درصدی حضور زنان در پروژه‌‌های عمرانی و زیباسازی مدیریت شهری نافی موضوعات ساختارشکن سنتی و مدنی است که قابل درک نیست.

  قانون و عرف جوامع امروز نیز نادیده گرفتن حضور بانوان در عرصه خدمات شهری را نخواهد پذیرفت.

بنابراین، جامعه‌ای پویا، زیبا، زنده و دارای روح هنرمندانه است که از ظرافت‌های زنانه در ساختمان اجرایی مدیریت آن به شکل ساختاری و درازمدت استفاده‌ی برابر شود .

نمونه‌ی بارز این صحبت‌ها را می‌توان در جامعه‌ی جهان توسعه یافته یا در حال توسعه شاهد و ناظر بود که بر اساس عملکرد و نقش موثر بانوان هر جغرافیای شهری و کشوری یا سرزمینی از این ظرفیت ها استفاده می‌شود .

به امید روزی که بانوان مستعد ایران عزیز جایگاه ارزنده و بایسته و شایسته خود را در مدیریت شهری کشور پیدا کنند تا بتوانند به میهن خود خدمات ارزشمند ارایه دهند.

سجاد ریحانی نژاد - حقوق عمومی