اهواز- حبیب خبر/ سیدمهدی ابوس: ورزشی که تلاش می کرد سلامت و شادابی را در روح و جسم انسان نمایان کند، به دلیل گرفتار شدن به سیاست و جایگاه سازی مقام آوری برای غیر ورزشی ها به کشتی توفان زده تبدیل شد و اینک اهالی اش دست به دعا دارند تا شاید با فرو کش کردن توفان درونش، این کشتی به هم ریخته  به ساحل آرامش برسد و دوباره باز سازی شود.

در حقیقت، فوتبالی که روزگاری آقای آسیا و عرش نشین دل های اهالی اش بود، آنچنان تپش قلبش را کاذب بالا بردند که براثر حواشی بی شمار و ندانم کاری و ناتوانی در هدایت، دچار سکته مغزی شد و از عرش به فرش و به درون دره عمیق  افتاد!

  به این دلیل است که می خواهم آن قدر از ورزش و فوتبال بنویسم تا درنهایت یا این که قلم ورزش، شکسته و دفن شود یا پای افراد فاقد هویت ورزشی و نا آشنا به مرام ارزشی از فضای ورزش و فوتبال کنده شود!

بارها نوشتیم و باز اصرار در تکرار نوشتن آن داریم که فضای فعلی ورزش و فوتبال از ریز وکلان، نیازمند وقوع یک انقلاب درونی از نوع مدیریتی است که همه آلودگی ها را از بین ببرد و این حق مسلم اهالی ورزش و پیشکسوتان و دوستداران ورزشی و فوتبالی است که مطالبه گر پیشرفت و اصلاح واقعی باشند.

 آیا دیگر بس نیست سر به زیر برف فرو بردن؟!

آیا بس نیست آویزان به شاخ گاو شدن؟!

 آیا هنوز بس نیست حضور عده ای که هنوز فرق میان توپ تنیس روی میز و تنیس خاکی را به درستی تشخیص نمی دهند؛ اما چون نام شان به فلان ستاد انتخاباتی وصل بوده هم چنان باید در فضای ورزش و فوتبال  باشند؟!

 آیا بس نیست ورزش را تبدیل به طرح کاد مدیریتی کردن؟!

آیا  بس نیست در فضای فوتبال بین المللی این چنین دریبل خوردن وگل به خودی زدن‌های مکرر؟!

به راستی چه وقت می خواهید- می خواهیم و می خواهند- نگرشی تغییری نسبت به عصاره واقعی ورزش داشته باشید  و مالکان و صاحبان صلاحیت دار ورزش و فوتبال ارزشی را باور کنید؟!

بدون تعارف و با پرهیز از هرگونه گزافه گویی و حمایت از نام یا کسوت ورزشی و فوتبالی خاصی، باید نوشت: آیا وقت آن نرسیده که به این همه ناشایسته سالاری و حضور طفیلی های کاروانی چسبیده به ورزش و فوتبال- که هیچ تخصص و سنخیتی به آن ندارند و بلای نزول ورزش و فوتبال شده اند- پایان دهید؟!

این ورزش و فوتبال به همراه اهالی اش تا کی باید تاوان پس بدهند؟ انصافا چه زمانی باید شاهد کفایت واقعی و شایسته نگری واقعی و مدیران دارای تخصص واقعی و به دور از لابی گری در فضای ورزش و فوتبال باشیم؟

 آیا نگرانی های اهالی ورزش و پیشکسوتان- که آن همه فریاد می زنند، پیشنهاد می دهند و این همه زجر می کشند-  شنیدنی و باور کردنی نیست؟

 ختم کلام:

 آقایانی که اصرار در بهتر دانستن می کنید و مابقی را نادان در علم مدیریت ورزش و فوتبال می دانید! باور کنید که ورزش و فوتبال کرونای جهشی  گرفته اند و نتیجه آزمایش های مبتلا شدن به این ویروس کاملا مثبت اعلام شده و همه نگران آینده هستند. خیلی هم نگران! این نگرانی از آنجا نشات گرفته که علنا میزبانی فوتبال پرید و رفت و شما تازه شنیدید و مثلا به خود آمدید! ولی دیگر خیلی دیر شده است.

به راستی عاقبت فوتبال ملی و به طور کلی فوتبال بین المللی کشور چه خواهد شد؟ معلوم نیست!

پس لطفا نخست برای هدایت و کفایت نداشته ورزش و فوتبال فاتحه بخوانید و بعد از آن هم فعلا هیس...! 

✍ سید مهدی ابوس