بعضی ها در فضای فوتبال فقط به اراده و تعصب متوسل می شوند؛ اما این دو فاکتور زمانی تاثیر گذار  خواهند شد که همراه و همگام، اندیشه باشند. زیرا اندیشه، راهنما و هدایت کننده اراده  است. بنابراین اگر فقط اراده فعال باشد و از اندیشه مدد نگیرد مطمینا ادامه اراده کورکورانه به تخاصم و نزاع و حواشی  اراده ها تبدیل می شود.

درکنار اراده و اندیشه، انسان ها دارای خاصیت دانستن و خواستن هم هستند و اگر میان دانستن و خواستن که همان اراده و اندیشه می تواند باشد، اختلاف نظری پیش آید باید به سمت دانستن رفت؛ چون اگر فقط سوار بر مرکب خواستن شویم و به دانستن بی اعتنایی کنیم ضرر و آسیب دیدن حتمی است.

 با این مقدمه می خواهم یاد آوری کنم:

همه می دانیم این روزها فوتبال هم به تبعیت از فضای کرونایی، دچار اراده های فاقد اندیشه و ضعف ساختاری شده و چنان سرعت تخریبی به خود گرفته که عملا باید گفت فوتبال حالش خوب نیست؟!

فوتبالی که باید نمایش دهنده تکنیک ناب تاکتیک پذیر و مهارت لذت پذیر و تماشاگر پسند باشد چنان در پیله حواشی و فساد و بد اخلاقی های درونی اسیر شده که اهالی فوتبال ناگزیر و متاسفانه حواشی و جنجال‌های بی شمارش را شاهد و ناظر هستند؟!

 به صراحت باید نوشت: همه این موارد ذکر شده  به بی نظارتی و نیز نبود مدیران و متخصصان کاربلد مرتبط است. از فوتبال ورزشی و اخلاق مدار و کسوت ساز دیروز فقط شعار علمی حرفه ای، فرهنگی بودن شنیده می شود و در این بلبشو عده ای هم دنبال رونق دادن شعار جدیدی در فوتبال با عنوان  بدنامی بهتر از گمنامی هستند!

معلوم نیست در این فوتبال مبتلا به ویروس های آلودگی و دلالی و رمالی و جعل ، چه چیزی نهفته است که هنوز هم عده ای برای بودن و ماندن درون آن سینه چاک می کنند و دست به هرکاری می زنند!

این روزها عده‌ای به بهانه نقد و حمایت و تعصب با استفاده از حرمتی که در فضای ورزش کسب کرده اند برای رسیدن به کرسی و تسویه حساب های شخصی اقدام به گفتمان های چراغ چشمک زنی می کنند که این نوع حمایت ها، همان اراده های فاقد اندیشه هستند که عاقبت به خیری ندارند.

در طرف دیگر، عده ای با برند مدیریت علمی ورزشی در تلاش مقابل به مثل هستند و قصد دارند با یارگیری و مثلا دعوت از چند پیشکسوت فوتبال به بهانه تلطیف القلوب، دنبال ایحاد حفره های بزرگ بد بینی میان پیشکسوتان باشند که خوش بختانه به دلیل آشنایی کامل دعوت شدگان از دعوت کننده و فضای کرونایی فعلی فوتبال، کسی به این دعوت لبیک نگفت.

در خاتمه برای یاد آوری به همه مدیران ریز و درشت جلوس کرده بر کرسی های مدیریت  ورزشی، فوتبالی و تیمداری باید نوشت: بار فوتبال و کل ورزش از ازل تا ابد بر دوش پیشکسوتان واقعی آن بوده  وکسوتداران واقعی ورزش و فوتبال شاید برای حفظ موقعیت فوتبال و ورزش شهر و استان شان مصلحتی، بی حرمتی و بی محلی مدیران را نادیده بگیرند اما هرگز اجازه نخواهند داد عده ای با عنوان مدیر و مربی و مشاور و کارشناس و مثلا همراه و همگام تازه از راه رسیده ها با سو استفاده از مقام و منزلت و شان پیشکسوتان تبدیل به پلکان و نیز آلوده حواشی حاکم بر فضای ورزش و فوتبال  شوند.

  پیشکسوتان واقعی هرگز دنبال تضعیف و تخریب و جلوس بر کرسی های لرزان مدیریتی و دیگر چارت های ساختگی ترسیم شده درون فوتبال و ورزش  نبوده و نخواهند بود.

این را گفتیم و نوشتیم تا اگر لازم شد در آینده این مورد را شفاف تر و با ذکر نام ها ادامه دهیم.

✍ سید مهدی ابوس