تابستان و گرمای نامتعارف هوای خوزستان، حکایت تازه ای نیست،

حکایت تکراری اردی بهشت تا شهریور و هجوم جوانان به سمت رودخانه ها و کانال های ناشناخته و بی رحم، برای شنا وغرق شدن، حکایت تکرار مکرارات و تاسف خوردن است!

این حکایت های تکراری تا چه زمانی گرفتار وعده و شعار، اصلاح و رفع مشکل، باید باشد؟!

سال هاست صحبت از زیر ساخت های اصولی برای جلوگیری از غرق شدن یا کاهش آمار غریق در رود خانه ها و کانال ها می شود آما کمتر اجرایی و عملی شده است.

طرح ها و برنامه های بسیار امیدوار کننده در جلسات و همایش های خاص پیشگیری از حوادث غریق تابستانی مطرح و حتی صورت جلسه هم می شوند اما در عمل شاهد هستیم آمار غریق در هر فصل سیر صعودی دارد!  به راستی چرا؟!

هم اکنون تابستان با گرمای غیر قابل تصورش همانند ویروس کرونا دامنگیر فضای استان مان شده است؛ از طرفی استخر ها تعطیل هستند و دراین میان طالبان شنا هم بی شمارند.

به راستی چه کسانی یا کدام دستگاه ها باید همت کنند تا بتوان از این همه غریق رودخانه ای جلو گیری شود؟!

البته پیشنهادی هم برای رفع این مشکل ارایه می دهیم که یک طرفه به قاضی نرفته باشیم

آیا بهتر نیست در کنار رودخانه ها و کانال هایی که جوانان و به طور کلی مردم خواهان و طالب شنا کردن در آن هستند پایگاه نظارتی با عنوان پایگاه های امداد و نجات تشکیل شود و از مدل موفقی که در بستر رودخانه های دزفول و شوشتر در حال اجرا است، اقتباس کرد؟

چه اشکالی دارد اگر هیات نجات غریق استان با همکاری دیگر هیات های شهرستانی خود و افراد کاربلد و کاردان نقاط پر حادثه و خطرناک رودخانه ها و کانال های منطقه خود را شناسایی و برای این مناطق با همکاری هلال احمر، شهرداری ها، ستاد مدیریت بحران و اداره ورزش و هیات نجات غریق، پایگاه یا اسکله، نجات و امداد تشکیل شود و با گماردن چند نجات غریق حرفه ای آشنا به کار بومی و چند قایق گشت زنی نقاط حادثه خیز را امن کنند.

به نظر ما، اگر استانداری و شخص استاندار محترم به عنوان ریاست شورای ورزش استان با حمایت از این طرح، شهرداری ها را برای تعیین مکان و تامین حق الزحمه ناجی غریق ها، هلال احمر را مکلف به تامین و ارسال قایق های نجات و ستاد مدیریت بحران را با اداره کل ورزش و جوانان  و هیات نجات غریق  هماهنگ به نظارت حضوری بر عملکرد این پایگاه ها کنند؛ به یقین شاهد تحول بزرگی دراین زمینه خواهیم شد.

      ✍ سیدمهدی ابوس