روزگاری نه چندان دور فوتبال اهواز و خوزستان به نام هایی هم چون: استقلال،  شاهین، جنوب، نفت و  نیرو ، می بالید. ورزشگاه های تختی اهواز و آبادان به عشق این نام ها، همانند دیگ جوشان و با  تشویق ها و حضور چشمگیر تماشاگران می جوشید و فوتبال جزیی از زندگی جوانان به شمار می آمد.

در این میان نام استقلال اهواز در دهه شصت و هفتاد به عنوان یک برند غیر قابل انکار فوتبال خوزستان درفوتبال کشور سر آمد بود.

 استقلال اهواز در حال اوج گیری بود که در دید چشم های نامحرم وضد نام و ضد رنگ پیراهن قرار گرفت و بسیار ماهرانه دسیسه، فروپاشی این تیم بزرگ  طراحی شد.

 تیمی که از درون مردم و توسط مردم و علاقه مندانش تغذیه و هدایت می شد و همچون نگینی در آسمان آبی ورزس و فوتبال اهواز و خوزستان می درخشید، ناگهان برای عده ای خار در گلو شد و به بهانه رسیدن به خود کفایی و در آمد زایی و خصوصی سازی  و علمی شدن فوتبال، دسیسه ای طراحی و برای فرو پاشی این تیم وارد فاز اجرایی شد و آرام آرام آن نگین درخشنده را به سنگ خارا تبدیل کردند  و استقلال اهواز،  هم چون طفل بی خانمان به این و آن واگذار می شد تا مثلا مشکل های مالی این تیم بر طرف شود اما عملا نه تنها مشکلات رفع نشد بلکه هر روز و هر ساعت برایش طلبکاری جدیدی ساختند تا این تیم غرق در مشکل های عدیده و بخصوص گرفتار نامدیرانی شود که نام و برند پرمحتوای استقلال اهواز را به حراج گذاشتند.

 در بلبشوی حاشیه های فوتبالی نام استقلال اهواز از فضای مستطیل سبز فوتبال خوزستان محو شد و علنا و به عمد آن را گم کردند و در همان  مسیری- که شاهین و جنوب و دیگر تیم های شناسنامه دار رفتند- قرار دادند تا آین چنین شاهد وضعیت اسف بار تیم استقلال اهواز باشیم!

تیم استقلال محکوم به حضور در رقابت های دسته سه فوتبال کشور است  و آخرین مالکش در زندان بسر می برد و هواداران متحیر و نگران آینده تیم شان هستند.

 در یک جمله: استقلال اهواز گم شده فوتبال خوزستان شد. گم شده ای با اصل و نسب که مخالفان و مدیران بی شمارش آن را هم از "اسب" پرت کردند و در حال محو کردن "اصل" اش هستند!

آیا استقلال اهواز باید در لیست گمشده های بلا تکلیف باقی بماند؟!

آیا این تیم باید به خاطر ندانم کاری های دیگران هم چنان تاوان پس دهد؟!

به راستی حیف نیست نام استقلال اهواز مثل شاهین و جنوب با آن خیل عظیم هواداران اش از فضای فوتبال کلان شهر اهواز و خوزستان محو شود؟!

آیا آن اراده که در دهه شصت استقلال اهواز را از رقابت های دسته دوم باشگاه های اهواز تا یک قدمی صعود به فوتبال آسیا هدایت کرد، دیگر نمی خواهد تکرار شود؟

قلم ورزش به همه  استقلالی های اهوازی اصیل و دلسوز فوتبال یاد آور می شود چرا برای احیای استقلال اهواز همت نمی کنند؟!

از  کجا بیاوریم یک "ایرج طهماسبی" دیگر که استقلال اهواز گمشده را پیدا کند و به آغوش اهالی فوتبال برگرداند؟

 استقلالی های اهوازی خودشان باید گمشده شان را پیدا  و به خانه برگردانند.

قبول کنید استقلال اهواز را می توان یافت و ساخت و احیا کرد؛ به همان سبک  دلنشین  سرور انگیز قدیمی؛ اما این ساخت همت اهالی اش را می طلبد. برای پیدا کردن استقلال اهواز تدبیر و تفکر و یکدلی نیاز است نه فریاد مالکان استیحاری اش برای امرار معاش. 

صاحب و مالک سنددار استقلال اهواز، اهالی فوتبال و استقلالی ها هستند و اگر منتظر دلال ها و دور قاب چین ها هستید که استقلال اهواز را دوباره احیا کنند،  شک نکنید رویایی بیش نیست.

فوتبال خوزستان، استقلال اهواز را در فضای مستطیل سبزش کم دارد. 

ختم کلام: استقلال اهواز را دریابید.

      ✍ سید مهدی ابوس

*****