این روزها ماجرای تغییر شهردار اهواز بیش از هرچیزی نقل محافل است. کتانباف ِ بازنشسته( سی سال خدمت) با مدرک ادبیات فارسی جای خودش را به موسی شاعری جوان بومی با مدرک علوم سیاسی داد.

تغيير مديريتي كه از سوي 11 نفر از اعضاي شوراي شهر اهواز رقم زده شد و ما آن را به فال نيك مي گيريم و گمان می کنيم در شرایط موجود روزنه های خوبی به وجود آمده که باید این روزنه ها را قدر دانست.

نخست: شاعری یک مدیر بومی است که آب آشاميدني تهران را نخورده و سقف آرزوهایش را در آسمان اهواز ترسیم کرده است، پس اهواز برایش موضوعیت دارد نه اين كه صرفا برای شهرداری آمده باشد و بلافاصله هم بار سفر بربندد و برود!

دوم: شهردار جدید اهواز حدود چهل سال دارد. او یک  مدیر جوان و تلاشگر است و بدیهی است خاصیت اصلی جوانی یعنی"انگیزه و نشاط" را با خود دارد، و احتمالا با هر فشار و تهدید و سختی فورا به سراغ گزینه خسته کننده و کسل کننده استعفا نخواهد رفت و همچنان به كار و فعاليت خواهد پرداخت.

سوم: شاعری از نیروهای شهرداری است و کادر و بدنه و روح شهرداری را می شناسد. این شناخت قطعا می تواند راهنمای بسيار خوبی باشد برای استفاده بهتر از ظرفیت های مغفول مانده و اصلاحات مهمی که باید در سیستم اتفاق بیفتد و تاكنون نيفتاده يا نصفه و  نيمه مانده است.

چهار: اینکه اعضای شورای شهر با چه فرآیندی به این نقطه رسیده اند خود جای بحث مفصل دارد اما به نظرم اكنون بیش از هر چیز باید به این روزنه ها امید بست و شهردار جوان را تقویت و پشتیبانی کرد تا با روحیه و انگیزه فوق العاده اش اتفاق هاي جدید و نگاه گيري را در شهر رقم بزند.

پنج: اینکه برخی از ما گمان می کنیم شهردار حتما باید متخصص عمران باشد قطعا یک اشتباه فاحش است. اساسا "شهر" به سان یک موجود زنده است که نیازهایی متفاوتی دارد، هم پل و اتوبان می خواهد و هم شادی و نشاط و شهردار هم قرار نیست تک تک پروژه های عمرانی را خودش نظارت کند اما مهم این است که او بتواند متخصصان رشته های مختلف را مدیریت کند، پس او بیش از هرچیز باید یک مدیر باشد- كه هست و سوابق ارزنده اش نشان مي دهد- نه یک مهندس عمران!

از سوي ديگر، موسی شاعری هم پیشینه رسانه ای دارد و هم نگاه فرهنگی و هنری و بهتر مي تواند با هنر خود كلان شهر اهواز را با تعامل اعضاي شوراي شهر و كارشناسان شهرداري و همكاري و مشاركت مردم و جذب سرمابه گذاران خارجي مديريت كند.