هر چهار فصل خدا، تاک تنت گل دارد

 بی سبب نیست که لب های تو الکل دارد

 آفریده است خداوند تو را مثل صدف

 که در آن گوهر رخشنده تکامل دارد

 روی تو گندمی و عطر تو گل های بهشت

 حسرت موی تو را سوسن و سنبل دارد

 رفته‌ای بی خبر از حال دل پنجره‌ها

 بی تو این کوچه کجا تاب و تحمل دارد

 بی قراری شده کارم که بنالم شب و روز

 به زبانی که فغان سهره و بلبل دارد

 *مرضیه نیکویی