اهواز/حبیب خبر- مهناز بهروزیان:

سی‌اُمین نشست انجمن شعر سپید اهواز با مدیریت "علیرضا شکرریز" چهارشنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۳ در تالار کتابخانه شهید رجایی برگزار شد.

در این نشست- که شهرام فروغی مهر، آرزو شمسایی، امید رضا عقیلی، الهام صفوی، شیما ادیبی، نصرالله بنازاده، مینوغیبی، زينب جلیلیان، احمدتمیمی، علیرضا ترابی زاده، حسن ناصرپورکیانی، علی محمدی، یاس سیلاوی، تقی جهانبخشی، حسین فرجی، منوچهربرون، امل کعبی، ناصر کریمی فرد، پروانه عباسپور، ساراشجاعی( سارگل)، سید حسین موسوی، نیلوفر عیسی‌زاده ، مهدی ربیعی ، سروش نزاهی و سید عقیل موسوی حضور داشتند- دو بخش "نقد شعر" و "شعرخوانی" برپا شد.

در آغاز این نشست "علیرضا شکرریز" شعری از کتاب " زنگوله تنبل" از "هوشنگ چهارلنگی" خواند و سپس در بخش نخست ۵ شعر به نقد و بررسی رسید.

ابتدا "حسن ناصرپورکیانی" گفت:" تنهادلبستگی شاعر/آب دادن و بزرگ کردن/کاکتوس خاردار بی آزار"

سپس "الهام صفوی" در پایان بندی شعر خود چنین خواند:"از دیواری که فرو ریخت تا تولدی دیگر/رنج تازه آفرید/ و شعر نام زیبای رنج است"

آنگاه "پروانه عباسپور" شعر خود را به تیغ نقد سپرد که به بخشی از آن اشاره می‌کنیم: "چه شاعر چیره‌دستی/کودکی /آب حوض‌ را می‌کشید/با رنگ های تازه/فکر هایش را می‌کشید"

در ادامه "شیما ادیبی" شعر خود را پس از خواندن به نگاه منتقدان سپرد بخشی از شعر او را می خوانیم: "دلم تنگ ست/اشک/در چشمم/نمی خفتد / منو صبر سکوت /این درد سنگین است"

واپسین شاعر در بخش نقد، "یاس سیلاوی" بود که شعر خود را این گونه آغاز کرد :

"استخوان هایم را می نوشد/درد/در گلوی سلول ها پرسه.../در چشمم حل می شود/تصویرها"

منتقدان این نشست: علیرضا شکرریز، شهرام فروغی مهر، احمد تمیمی، علیرضا ترابی زاده و حسین فرجی بودند.

در پایان بخش نخست پس از استراحتی کوتاه "نصرالله بنازاده" ترانه‌ خواند:

سپس زینب جلیلیان، علیرضا ترابی زاده، شهرام فروغی مهر، علی محمدی، حسین فرجی، منوچهربرون، امل کعبی، ناصر کریمی فرد، ساراشجاعی(سارگل)، سید حسین موسوی، نیلوفر عیسی‌زاده، سروش نزاهی، نصرالله بنازاده، علیرضا مهربانی، نگارنده (مهناز بهروزیان ) امیدرضا عقیلی شعر خواندند.

پایان این نشست "علیرضا شکرریز" باشندگان را به شعر خوانی خود میهمان کرد:

" من آنقدر دنیاهای کوچک دارم

که می توانم چندبار بمیرم و

به خاک زندگی را هدیه کنم ..."

پیش از برپا شدن و واگذاشتن این نشست، نگاره ای به یادگار گرفته شد.