با شعر بشویید غبار سخنم را

 فریاد بخوانید سکوت خفنم را

 پروانه ی در پیله ی تنهاییِ خویشم/آتش زده ام فرصت پر وا شدنم را

 هم شانهِ من کیست که در معرکهِ عشق

 پرچم بکند بر سر شانه کفنم را

 تکبیر  اناالعشق سر دار برآرم/ صد بار اگر هم که ببندی دهنم را

 یک حجله ای از برگ گل سرخ چه زیباست

 در آن بگذارید شهید وطنم را

 افسوس که آیینهِ دیدار نبودی

 تا چشم شوی رفتن بی آمدنم را

 با دست مسیحایی ات ای مریم معصوم/تعمید بده معصیت روح و تنم را

 در مشرق یلداییِ گیسوی تو دیدم

 خورشید قسم خوردهِ ظلمت شکنم‌ را

 یک بار زلیخای دلم باش که شاید/تهمت بزنی یوسف در پیرهنم را

 استاد سخن هستی و تایید نمودی

 هر بار غزل خوانیِ در انجمنم را