وقتی که ستاره ام زحل خواهد بود/تنهایی ام از جنس حمل خواهد بود

 نفرینی ی لمس سیب سرخم شاید

 ( آدم) شدنم حداقل خواهد بود

 در برزخ آن بهشت و این دوزخ سرد/مابین یقین و شک جدل خواهد بود

 نا خوانده ترین آیه ی کفر است دلم

 این دل که سزاوار اجل خواهد بود

 زهر گونی که نیش زنبور چشید/شیرینی کندوی عسل خواهد بود

 نیرنگ تو را چگونه تعبیر کنم؟

 در چشم تو روباه دغل خواهد بود

 راهی که تواش خضر سفر می باشی/پر شیب و کتل پشت کتل خواهد بود

 این فاصله ی به طول غربت جاری

 هر لحظه میان ما گسل خواهد بود

 وقتی که تو تصویر خیالم باشی

 رویای غزل فرا غزل خواهد بود

 تکرار ردیف عشق در مطلع دل/آیینه ای از صبح ازل خواهد بود

 * هرمز فرهادی بابادی