آب  کارون هم  عزاداری  کند/مادرش  پل  سفید زاری  کند

 ناله اش  تا   نادری   آید  به گوش/سینه اش  در  آفتاب  آید  به جوش

 رنگ  رخسارش  به رنگ  گل  بود/ناله هایش  باعطش  چون کل بود

 زورقی  در   آن   نمی راند  چرا ؟/زایری  بر  آن   نمی خواند  چرا ؟

 شکوه ها سر می دهد از  بهر خویش/دردها بر سینه اش  از زخم  و ریش

 چون  کمک  خواهد  از  اروند رود/تا  حقش گیرد ، از   زاینده   رود

 سوگواری  می کند  با   ماهیان/می رود  با  چشم  گریان  آبادان

 دیگر   آن  رودی  نباشد  سیل وار/آن  غرور   شهر  اهواز  و  دیار

 ساحلش  دیگر   ندارد  خدمتی/موج هایش   فاقد    هر  ضربتی

 از میانش  می توان  راحت  گذشت/یا که  دوری  زد مثال  پارک و دشت

 پل هایش  چون  سیاه  و  چون  سفید/هر دو  هستند  سوگوار  و  نا امید

 هر جزیره  در   میانش  شد  پدید/تپه هایی  که   ز  دور    اید   بدید

 در  زمستان ها  دگر  سیلاب  نیست/چاله های  رود  دگر پر  اب   نیست

 گاو میشان  می روند  در   عمق  آب/می شوند   آنجا   ساعت ها  به خواب

 آب  کارون  عمق   جانش   چند وجب/خاطرات  از  سیل  مانده   در   عجب   

 چشم کارون جای اشک خون می چکد/در  میان   موج   درد   اه !  می کشد

 رود  مارون  چون که  خواند  دی  بلال/رود  کارون  می شود  با  درد  ملال

 یاد  آن  ر‌وزی  که  کشتی های  بار/دل  که  می دادند  به  موج  بی قرار

 بارها  می برده اند  تا  چاه  نفت/نفت سفید  و پشت برج ‌ و  نمره هفت

 در  عزایش  ششمین  پل  اشکبار/می زند  بر  سینه  و  سر  بی  هوار

 شهر  اهواز   هم  برایش  سوگوار/چون که  لایروبی  نکرده،  شرمسار

 بچه های  کورش  و چهار  راه زند/می شوند همراه  کارون  خود  نژند

 آخر  آسفالت،  لشکرآباد،  در غبار/بچه های  کمپلو   همچون انار

 گر چه  زیتون  ناله اش  آید  ز دور/چهار شیر  بر داشته  شد از روی زور

 لیک  گریان،  بهر  کارون،  سینه  چاک/چشم ها  شیون  کنند  بر  رود  پاک

               *     *     *

 عاقبت  کارون  می ماند  بجا/در  ره  تاریخ  می سازد  قوا

 ناله ها  را  می گذارد  پشت  سر/می شود  سر  لوحه  اصل  خبر

 در  دلش  ماهی  و قایق  همنشین/می شوند  یاران  خوب   بهر   یقین

 نام   کارون   باز   آید  بر  زبان/می شود  بر  جسته  در  عصر  جهان

 نسل  آتی  با  غرورش   می رود/ در   کنار  ساحلش  آنجا   دود

 ما  برانیم    درد    کارون   را  به  چنگ/تا  شود   آواز    خوانی   بی   درنگ

 پشت  کارونیم  ما  تا  زنده ایم/وصل  نامش  عاشق  کوبنده ایم

محمد نوروزی بابادی- اهواز