به گزارش حبیب خبر، علی یاری به ایسنا گفت: نیما گفته وظیفه‌ شاعر نیست برای شعر خود ریتم آماده به دست آهنگ‌ساز بدهد. باید برای آن‌ها آهنگ ساخت. شعرهای نو من را دیگر نمی‌شود در مایه‌های بیداد و ابوعطا خواند؛ «چون مطابقه‌ای به‌وجود نمی‌آید، خنده‌انگیز است. برای خود من و شما هم» (درباره‌ هنر و شعر و شاعری: ٣٣٠).

نویسنده «از کتیبه جنوب» (پژوهشی در شعر معاصر خوزستان) خاطرنشان کرد: محمدضیاء هشترودی در کتابی که سال ١٣٠٣ با عنوان منتخبات آثار از نویسندگان و شعرای معاصرین که در انتشارات بروخیم منتشر کرد ضمن ستایش کم‌مانندی از شعر نیما، «ای شب» و هفت شعر دیگر از او آورد. نیما «کم‌کم بر  عده‌ کسانی که از من حمایت می‌کردند، افزوده شد» (نامه‌ها: ٢٣٦).

وی ادامه داد: در کنارِ چاپ این شعر در کتاب منتخبات آثار، رویداد دیگری هم باعث شد نام نیما و شعر «ای شب» بیش‌تر شنیده شود.

نیما گفته است کلنل وزیری می‌خواسته با من طرح دوستی بریزد؛ اما روحیه انزوای‌جوی من نگذاشت رفاقتی شکل بگیرد. با این‌ همه او در کنسرت‌هایش دو قطعه از شعرهای معروف مرا از کتاب «منتخبات» اجرا کرد (نامه‌ها: ٢٠٨).

 یاری همچنین بیان کرد: کلنل وزیری ادعای نیما را تأیید کرده. سال ١٣٠٣ در «کلوپ موزیکال» کتابچه‌ شعری می‌بیند که شعر «ای شب» نیما هم در آن بوده که خیلی بر او تأثیر می‌گذارد.

 گفته در یکی از کنسرت‌های خود این شعر را همراه با تار سولوی خود خواندم. آخر از برلین دیپلم آواز هم داشتم. صدای من باریتون بود.

 به ‌هر حال آن شعر نیما را خواندم. دست‌کم دکلاماسیون من تأثیر شعر را بیش‌تر می‌کرد» (اخبار و اسناد کلنل وزیری: ٣٤١).

 این شاعر افزود: در کتاب «اخبار و اسناد کلنل وزیری» به آن شعر دوم که نیما گفته، اشاره‌ای نشده. هر چه هست، کلنل را باید نخستین موسیقی‌دان ایرانی دانست که شعری از نیما را در یکی از کنسرت‌های موسیقی خود خوانده است.

 او یادآوری کرد: اکنون یک سده از انتشار شعرهای نیما می‌گذرد. جز کلنل، خوانندگان بسیاری، به‌ ویژه از دهه‌ ۵۰ سده‌ گذشته به این ‌سو آثاری از نیما را در سبک‌های گوناگون موسیقی ایرانی و غربی خوانده‌اند: شجریان، ناظری، نوری، بسطامی، فرهاد، همایون و قربانی، نعمت‌اللهی، کمیل نصری، نفیسی و... از جمله‌ این خوانندگان‌اند.

گاهی اسم آلبوم‌های موسیقی هم به نام شعری از نیما متبرک شده است.