ای به محراب عبادت گشته درخون رستگار

لا  فـتی  الا  عـلی  لا  سیـف  الا   ذوالفـقار

***

لیلةالقدر است و دل خون می شود

اشک غم دردیده جیحون می شود

زینب  غـمدیده  محـزون  می شود

درکنار بسـتر بـابای خوبان بی قرار

لا فتی الاعـلی لاسیـف الا ذوالفـقار

***

امشب است آن شب که مولای جهان

تـا  شود   آسوده   از   جـور   زمان

می شود   مـهمان  خاصِ  عـرشیان

فرشیـان   در   مـاتم   او   سوگـوار

لا فتی الاعـلی لاسیـف الا ذوالفـقار

***

باغـبانی  کـه  گُـلَش  پَـژمـرده   بـود

بی  وفـایی  ها   دلـش  آزرده   بـود

او که عمری خون دل ها خورده بود

تاکه باطل را کُـنَد رسوا وحق را آشکار

لا فتی الاعـلی لاسیـف الا ذوالفـقار

***

طـفل کـوفـه  منتـظر  در  پشت  در

تا  بگـیرد   شام  خـود  را   از   پـدر

غافـل  از این کـه  بـه  هـنگام  سحر

کشته   شد  بـابـا  به  دست   نابـکار

لا فـتی الا عـلی لا سیف الا ذوالفقار

***

ضربت شمشیر  و رأس پُـر  زِ خون

گشته  مـحراب  عـبادت  لالـه گـون

ابن ملـجم  گشته   در  عالم  زبـون

تـا   همـیشه   شد   لعـین    روزگار

لا فـتی الا عـلی لا سیف الا ذوالفقار

*رجبعلی کاوسی قافی