مجموعه شعر"بر پوستم کبریت بکش، ابراهیم" هشتمین کتاب علیرضا شکرریز و نیز سومین کتاب شعر آیینی این شاعر محسوب می شود.

 علیرضا شکرریز متولد ۱۳۴۵  است هم اکنون نیز فوق لیسانس روانشناسی عمومی است و در دانشگاه آزاد اهواز مشغول به تدریس است.

این شاعر خوزستانی از ابتدای دهه هفتاد فعالیت ادبی خود را شروع کرد و هم اکنون نیز مسوول انجمن شعر سپید اهواز است .

کتاب «بر پوستم کبریت بکش، ابراهیم» نشان از دغدغه های درونی این شاعر نسبت به شعر سپید و رویکردهای تازه در شعر سپید  عاشورایی دارد.

شکرریز مرزهای درون زمانی و مکانی را به گونه‌ای در هم آمیخته که مرز میان واقعیت و فرا واقعیت را از میان برداشته و تداعی کننده «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» است

این شاعر حقایق تاریخ را از ناخودآگاه جمعی خود به گونه ای با تخیلی فرهیخته از متن عبور داده که ارتباط تنگاتنگ مسائل اجتماعی ، آیینی و سیاسی را با هم پیوند می زند.

 مجموعه «بر پوستم کبریت بکش ابراهیم »توسط انتشارات مهر و دل به چاپ رسیده است که در برگیرنده ۶۵ شعر آزاد و در ۱۲۰ صفحه و در شمارگان ۵۰۰ نسخه با قیمت ۲۲۰۰۰ تومان وارد بازار کتاب شده است.

از مجموعه های دیگر علیرضا شکرریز می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد.

« لعنتی ها برایم دعا کنید»، «یک پیاله پنجه ی عباس »، «بنویس با قلب کوچک من»،« این خودکار دارد قرمز می نویسد»، « آواز سال های نوری»،« با پوستی از آفریقا» و « آزمایشگاه روان شناسی تجربی»

علیرضاشکرریز در بیشتر نشریات خوزستان و بعضی روزنامه های کشوری نیز آثار، نظریات و نقدهای خود را به چاپ رسانده است.

سه شعر کوتاه از کتاب (بر پوستم کبریت بکش ابراهیم) را با هم می خوانیم.

نوزده

هر روز بر سر تو

بین گل ها دعواست

چنان می روند و می آیند

که آدم

هوس سیب و حوا را

با سه شعبه

عوض می کند

***

پنجاه و هشت

گرسنه ام

نکند دیر از راه رسیده باشم

تیری برای خوردن

نمانده باشد.

***

سیزده

«مرگ مولف»

و ناگهان از رگ های دفتر فواره زد

این جمله را مولف

در گوش میز تحریر نوشت:

اما او خون کودکش را به آسمان پاشید

 این جمله را من فقط ...

_ و او تیر فرو رفته را از سمت راست در آورد من اما فقط دارم می نویسم

 یا دست به تیزی خود کار برده‌ام ؟

یا شعر

شفاعت است

یا کودکی شش ماهه

لابه لای کلماتش کبوتران سفید

 سرخ

سبز

رها می شوند

 پس ای اره‌های کشیده بر درخت !

مگر زخم چقدر حمایت می کند؟

 چند هزار سال مگر

از مرگ مولف باید بگذرد

تا او از آسمان

خون پسرش را پس بگیرد؟

اما متن

 حرفی نمی زند

 و فواره ها سرخ ادامه می‌دهند.