شعری از "فرید عباسیان" در سوگ زنده یاد "کامران عالیان"

جوهر چشمانم را

دانه

 دانه

در حوالی دیار خاموشان

به یاد یک چراغ

به خاک می سپارم

که مرگ حیف و دریغای مکرری ست

جای هیچ مقال نیست

حال را!

بی گذشته مان

کنون هم؛ یک نیست همیشه با من هست

اگر تو را به روشنا جهانده باشم

جوهر چشمانم را

دانه

 دانه

به خاک می سپارم

تا درختان بزرگی شوند

که کودکان عشق

بر خوشه های آن تاب ببندند

از این بال به آن بال

به پرواز درآیند

تا شعرهایم را

برگردن رستاک ها بیاویزند

حتی اگر من

در میانه نباشم

۹۹/۰۱/۲۰

عباسیان (فرید)

بداهه در سوگ نا بهنگام شاعر و دوست مهربانم زنده یاد "کامران عالیان"

الوداع وارث شعر و شعور و معرفت

این خبر سخت مرا غمگین کرد

 بار اندوه مرا سنگین کرد

تمام شب برایت گریه کردم

 برای بچه هایت گریه کردم    

تو را در خواب دیدم گریه کردی

 نشستم پا به پایت گریه کردم

 رسیدم ساحل کارون غمگین

 برایت تا قیامت گریه کردم.

عباسیان (فرید)