انتخابات برای ساختارهایی که در آغاز مسیر توسعه قرار گرفته اند، برگزاری جشن و شادمانی "حضور در سرنوشت" است.

مردم در این شرایط درصدد اثبات وجود خود هستند و این خودنمایی را با لذت انجام می دهند. هرچه موانع ایجاد این شرایط برداشته شود، این حس شادمانی و شعف دوچندان می شود.

از سوی دیگر که این موضوع را بررسی کنیم، دیدن کارکرد آموزشی این کنش است. گروه های سیاسی- اجتماعی تلاش می کنند در این مسیر آموزش های لازم را برای رسیدن به بهترین گزینش ها به کار بگیرند. اگر شرایط لازم برای این کار آماده نشود یا با مانع روبرو شود، بلاتکلیفی به همه جا سرک خواهد کشید و در بلاتکلیفی مسیر روشن نیست و رسیدن به نتایج و اهداف تقریبا ناممکن.

وقتی نقش گروه های تاثیرگذار سیاسی- اجتماعی و فرهنگی کم رنگ شود، دیگر متغیر های تاثیرگذار فعال خواهند شد و روشن نیست که مجموع اهداف در نظر گرفته شده هماهنگ با اهداف توسعه قرار گیرد و نتیجه این وضع هرچه باشد، نعل بالنعل مطابق با توسعه نخواهد بود.

این روزها- به هر دلیلی- کارکرد گروه های یاد شده در استان خوزستان از بین رفته است و دلیل آن برای اصلاح طلبان روشن ولی برای رقبای آنها، دقیقا واضح نیست. اما هر چه هست آنها نیز برای رسیدن به یک وجه مشترک برای نمایش، با مشکل های جدی روبه رو هستند و این یعنی به میان آمدن بازی های واپسگرایانه قومی برای ایفای نقش مدرن در مسیر کنش توسعه گرایانه انتخابات...!

خدا کند نتیجه انتخابات مجلس در بیشتر شهرهای استان در همان مرحله نخست روشن شود- که خیلی دور از ذهن است- وگرنه مرحله دوم، چنان جامعه را دچار عقبگرد سیاسی می کند که تلاش چندین ساله گروه های سیاسی را برای همگرایی مبتنی بر اندیشه ها، از بین خواهد برد.

*دکتر اکبر ظریفی