حبیب خبر- دکتر حسن دادخواه:

 سخن گفتن و ارتباط کلامی با دیگران از ویژگی‌ها و امتیازهای بشر و انسان است.

 زبان، وسیله ای برای انتقال اندیشه و مفاهیم ذهنی و انگارش ها(تصورات)، به دیگران است.

 زبان، چه شفاهی چه نوشتاری، برای همین اهمیت، پایه چند دانش و رشته تخصصی دانشگاهی قرار گرفته است و اندیشمندان و دانشمندان از گذشته های بسیار دور، درباره زبان و گفتار و ارتباط و پیوند آن با اندیشه و روان و انتقال دانش از فردی به فردی دیگر و تمدن‌ساز بودن آن، تولیدات علمی بی حصری داشته اند!

 بر پایه همین اهمیت و تأثیرگذاری بالای کلام و گفتار در نوع روابط میان انسان هاست که در علم اخلاق و نیز در روابط عادی روزانه، نوع زبان و هم‌آمیزی آن با انواع آسیب ها، موجب شده است تا در آموزه های دینی توجه ویژه ای به سکوت و پرسخنی و لزوم چیرگی عقل بر سخن، زمان‌شناسی و مخاطب شناسی، توصیه های موکدی شده است.

 در ضرب المثل های ملل بنا بر همین اهمیت، هشدارها و تهدیدها و توصیه های فراوانی بر سخن گفتن و رعایت جوانب گوناگون در آن، تاکید شده است.

 امروزه و با گسترش انواع روش های فنی و ارتباطی که سخنان، در کسری از ثانیه به سراسر گیتی منتشر می شود، لزوم مواظبت بر زبان و گفتار به ویژه لزوم مواظبت سیاستمداران و حکمرانان بر سخن و موضع‌گیری های کلان و مهم خویش، از ضروریات کشورداری به شمار می آید.

 کوچک‌ترین خطای لفظی، بکارگیری واژگان تشنج‌زا، استفاده از جملات چند پهلو و نامناسب و نامتناسب چه بسا تاثیرات منفی بر شهروندان و روابط بین المللی و مناسبات اقتصادی و سیاسی جامعه بگذارد.

 بر پایه همین اهمیت است که همواره به سیاستمداران و کارگزاران سفارش شده است که کمتر سخن بگویند و در حد ضرورت سخنرانی کنند و چنانچه لازم آمد، سخن کوتاه و با تامل و به شکل کتبی ایراد کنند! هر نوع سخن فی البدایه و بدون تامل و آمادکی قبلی، چه بسا موجب بر هم خوردن نظم اجتماعی، برداشت های منفی و تخریب روحیه ها و بر هم خوردن ثبات سیاسی در یک کشور شود!

شوربختانه در جامعه کنونی ایران و در میان سیاستمداران و ‌حکمرانان، استفاده از فن سخنوری بدون توجه به الزامات آن، از عرصه مواعظ دینی و مساجد به عرصه سیاست وارد شده است و کارگزاران و مقامات ارشد در برابر دوربین های سیما که در چند کانال خبری روزانه منتشر می شود، بدون توجه به ما به ازا و تأثیرهای سخن خویش بر بازار کسب و کار و فضای روانی جامعه، شتابان و تنها بر پایه اندیشه و‌ مفروضات فردی خویش، زبان به ایراد سخنرانی های شفاهی و بلندمدت می گشایند!

به نظر می رسد که مقامات ارشد ایران، به اندازه مقامات چند کشور پر جمعیت و با عرض و طول جغرافیایی ‌پهناور، روزانه سخن و متن خبری تولید می کنند و یکی از خروجی ها و تولیدات ما برای جهان، حجم بالای موضع‌گیری های بی حد و حصر و تکراری و شداد و غلاظ است.

از همین روست، که سال‌هاست نوع اخبار و متون خبری که از رسانه های ملی ایران روزانه به سمع و نظر مردم و شهروندان می رسد، معمولا پر اضطراب، پر استرس و التهاب‌ زاست.

پرسخنی های شفاهی آن هم در یک سفر استانی که با جابه‌جایی ترابری و جمعیت های مردمی و فشردگی کارها همراست شوربختانه موجب صدور و ایراد سخنان بی تامل از سوی عالی‌ترین مقام اجرایی کشور شده است.