گاهی از صدای سخن عشق، ببخشید، از صدای کارگزاران دولت بسیار مسرور می شوم و به خود می بالم که کارگزارانی مردمی در کشور داریم که جز فکر کردن به مردم کار دیگری ندارند و حتا به خود هم نمی اندیشند و خواسته ها و نیازهای خود را هم برآورده نمی کنند!!

باور بفرمایید به این گرامیان باید مانند زمان دانش آموزی مان هزار و سیصد آفرین بگوییم که روان شان شاد شود و بیش از پیش در سردادن شعارهای دلگرم کننده و مردمی تلاش کنند؛ اگرچه نگارنده نمی داند با چه زبانی از صدای سخن گران بهای این بزرگواران باید سپاسگزاری کند که شایسته شان باشد!

شاید بپرسید: موضوع چیست که وارد کانال سپاسگزاری از کارگزاران شده ایم؟ نگران نباشید؛ موضوع مشکل داری نیست که آسان نشود؛ تنها می خواهیم با قدردانی از این نازنین، نکته ای را درباره خبر زیر یادآور شویم:  

معاون اجرایی رئیس‌جمهور با بیان اینکه باید ایران را بسازیم و آباد کنیم، تصریح کرد: "ایران متعلق به همه ایرانیان است، باید وفاق شکل بگیرد، باید مردمی که دیده نشده‌اند، دیده شوند و این موضوعات امکان‌پذیر نیست به‌جز با شنیدن صدای همه مردم ایران."

باور بفرمایید با خواندن این بند از سخن "محمد جعفر قائم‌پناه" آن هم به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت، چیزی نه دستگیرم می شود نه مغز گیر! انگاری که این سخن جانفزا و نغز، مغز کوچک ما را به تعجب واداشته است؛ به گونه ای که نمی داند سررا بکوبد به دیوار یا دیوار را بکوبد به سر!!

هرچه قدر هم بیشتر این بند مهم و حیاتی را می خوانم باز عقلم سرجایش قرار نمی گیرد؛ انگار مغزمان گریپاژ کرده و حالا حالا هم خوب بشو نیست!

چشم هایم را چند دَم می بندم و بدنم را شل می کنم- همچون زمان هایی که سبک بال می شوم و خود را میان زمین و آسمان می بینم و این شعر است که میهمانم می شود- که ناگهان دو ریالی نداشته ام می افتد و درمی یابم که چی به چی و کی به کی است!

آری! این بند از سخنان جان‌فزا یا شاید هم جان‌زدای معاون رییس جمهور حالم را می گیرد! یعنی چی که  "ایران متعلق به همه ایرانیان است" سخن هم دارای ابهام است هم ایهام! انگاری این برادر ابتدا می خواسته نظم (شعر) بگوید ولی نثر از آب درآمده است و بعد هم آب و پیازداغ آن را زیاد کرده و گفته است:"باید وفاق شکل بگیرد، باید مردمی که دیده نشده‌اند، دیده شوند"

ای بابا! اگر در چهار دهه گذشته وقاق شکل نگرفته- که به درستی هم گرفته و به گفته حضرت مولانا: "...هر کسی از ظن خود شد یار من/ از درون من نجست اسرار من..." – شما که نفر دوم یا سوم پس از دکتر پزشکیان هستید وفاقی که برابر چشم تان است شکل دهید و این قدر هم باید باید نکنید. چرا که هزاران "باید" بر زبان آمده سبز نشده و نخواهد شد. شاید هم چشم به‌راه مردم هستید که بایدتان را تشکیل دهند!؟

شاید هم با تشکیل وفاق، مردمی که دیده نشده اند دیده شوند! اگرچه به گمان نگارنده باید می گفتید: "باید وفاق شکل بگیرد، باید کارگزارانی که دیده نشده‌اند، دیده شوند" چرا که مردم همیشه دیده می شوند. کافی است به هنگام راه‌پیمایی ها و حمایت های مردمی از نظام و دولت شما کارگزاران به خیابان ها بروید و مردم را ببینید و روحیه تان را تقویت کنید تا وفاق و همراهی و یکدلی که می خواهید شکل بگیرد!

و اما غیر شعاری ترین(!) سخن معاون اجرایی رییس جمهور نتیجه آن است که می گوید:"و این موضوعات امکان‌پذیر نیست به‌جز با شنیدن صدای همه مردم ایران."

انگاری باز هم مغزمان تکان می خورد و نمی داند با چه زبانی پاسخ این کارگزار ارشد دولت را بدهد که هم شنیده و هم دیده شود! آن هم بعد از عمری که در عصر دهکده جهانی و فضای حقیقی و مجازی به سر می بریم که هم صدا و هم سیمای مردمان مان از دورترین نقاط محروم کشور شنیده و دیده می شود ولی تا حالا کارگزاری همچون معاون اجرایی رییس جمهور کنونی، نیامده شاخ و شانه بکشد تا هم وفاق شکل بگیرد و هم صدای مردم شنیده شود و هم مشکل اصلی خودشان حل!

پس از پایان: البته ابتدای لید خبر معاون اجرایی رییس جمهور که فرموده:"باید ایران را بسازیم و آباد کنیم" از نگاه و قلم نگارنده افتاد! از آنجا که در ساختن و آیاد کردن چیره دست نیستم و تاکنون هم از این سخنان جانفزا بسیار شنیده و حسابی دلگرم شده ام و هنوز هم دل مان سرد و نگاه مان تاریک نشده و به یقین خوانندگان هم مانند نگارنده هنوز دارند از این سخنان بهره می برند؛ از خیر پرداختن به این مهم می گذرم؛ اگرچه این شعر زنده یاد "عباس یمینی شریف"- که بخشی از آن در زیر آمده- گواه قدردانی از معاون اجرایی رییس حمهور است:"... آباد باش، ای ایران/آزاد باش، ای ایران/از ما فرزندان خود/دلشاد باش ای ایران."

*بهرام حبیبی/هشتم آبان ۱۴۰۳