واردات بی حساب و بی کتاب شکر و بی مهری و کم توجهی به تولیدکنندگان داخلی از جمله صنعت چغندرقند و نیشکر عمری است ادامه دارد.

از سویی مافیای آب و واردات کالا از جمله شکر، همچنان ترکتازی می کنند و از سوی دیگر، شعارها و وعده های مسوولان از استانی گرفته تا کشوری فقط از دور خوش است! یادداشت زیر نه تنها بیات نیست که تا وقتی آدم و عالم هست تازه و دیدنی و شنیدنی خواهد بود. تلخ و شیرین اش آش کشک خاله است...

وقتی یک شاعر چیزی می فرماید؛ اما می بینیم این گونه در می آید: " شکر شکن شوند همه طوطیان هند/ زین قند خارجی! که به پارس می آید!! " باید چه کنیم؟!

 شاید هم به همین خاطر است که ۱۷ نماینده مجلس خواستار رسیدگی به وضعیت واردات شکر شده اند.

 رسانه های همگانی نوشتند: " ۱۷ نماینده مجلس شورای اسلامی از رییس جمهوری خواستند نسبت به واردات ۳ میلیون شکر و تبعات منفی ناشی از آن توضیحی ارایه کند.

 به گزارش ایرنا، این نمایندگان در تذکر کتبی به دکتر محمود احمدی نژاد بر ضرورت پاسخ گویی به علت واردات ۳ میلیون تن شکر با تعرفه 0 (صفر) درصدی تاکید کردند.

 در این تذکر کتبی تاکید شده است: واردات ۳ میلیون شکر باعث کاهش ۳۰ درصدی سطح زیر کشت چغند قند و در آستانه ی تعطیلی قرار گرفتن ۳۵ کارخانه شکر و بی کاری هزاران کارگر شده است. "

 من که با خوردن، ببخشید، خواندن این خبر یک طوری شده ام. شاید فکر کنید که ناراحت شده ام که چرا در حالی که خودمان تولید کننده شکر هستیم باید برویم شکر خارجی آن هم با تعرفه صفر درصدی وارد کنیم، نه؟!ا

 اصلن این طور نیست. بنده توی این وادی رفته ام که چرا از ۲۰۰– ۳۰۰ نماینده موجود مجلس، تنها ۱۷ نماینده، این در خواست شیرین! را از رییس جمهوری کرده اند؟!

یعنی دیگر نمایندگان، از کاهش ۳۰ درصدی سطح زیر کشت چغندرقند و نیشکر و تعطیلی ۳۵ کارخانه شکر و بیکاری هزاران کارگر این کارخانه ها خبر ندارند یا این که این چیزها برای آن ها در ردیف های حایز اهمیت قرار ندارد!

من که فکر می کنم اگر این شرکت های کشت و صنعت به جای تولید شکر، به خیل واردات شکر با تعرفه صفر درصدی بپیوندند، شیرین تر بتوانند درآمدی کسب کنند و حقوق های کارگران خود را هم بپردازند!!

راستی! حالا که واردات شکر با تعرفه صفر درصدی راحت و سود آور است و در عوض تولید کنندگان شکر با هزاران مشکل مواجه اند که همه ی مسوولان هم از آن خبر دارند، شیرین تر نیست که مسوولان خیلی خدمتگزار به جای چاره جویی برای تولید کنند گان شکر – که البته چیزی به نام چاره جویی نمی بینیم و بیش تر مقطعی است– با برنامه ریزی و سرمایه گذاری اساسی برای واردات شکر!! دکان و نیز صدای این تولید کنندگان شکر را برای همیشه ببندند! در عوض ما می توانیم مازاد شکر وارداتی را به کشورهای حاشیه خلیج فارس مثل کشور برادر عراق صادر کنیم و حالش را ببریم!!

وقتی واردات شکر این قدر مهم است که به ناف  آن تعرفه صفر درصدی می بندند، تولید کردن آن معنی ندارد!! از ۱۷ نماینده محترم و مدافع تولید شکر نیز تقاضا می کنیم که خود را خسته نکنند و درخواست ندهند. این عزیزان اگر می توانند درخواست بدهند که سلطان شکر آزاد شود. حالا که اوضاع و احوال امثال سلطانان و چند نقطه های شکر، شیرین و بر وفق مراد است!

با این اوضاع شکر تو شکری! به جای دادن سود سهام این کارخانه های شکر به مردم، زیان آن ها را بدهید تا خورشید سرگردانی هزاران کارگر عروب کند! مردم سهامدار خود یک جوری با این اوضاع "تلخ" و"شیرین" کنار می آیند. مثل همین ترکیب خوزستان "زرخیز" که " زر" اش نمی دانیم کجا می رود و مایل به دانستن آن هم نیستیم!! اما "خیز" اش را ما می بریم و حال (!) هم می کنیم.

* اهواز- شاهین بهرامی