اهواز- حبیب خبر- ماشاالله براتی:

 در دو ماه گذشته اخبار تلخ تصادف های جاده ای در محور هفتکل- باغملک- ایذه- دهدز، جان چندین خانواده و شهروند خوزستانی(ایذه ای) را به تلخی ستانده و به نابودی کشانده است.

 واقعیت این است که از فرط ناامیدی و نبود گوشی شنوا و اراده یا توانی برای انجام وظایف ذاتی دستگاه های متولی و مسوولان ارشد استانی، خیلی با خودم کلنجار رفتم که حالا هم بنویسی و گلایه و ناله کنی که چه؟ چه تاثیری دارد؟

 مگر مسوولان استانی و ملی، اخبار این رخدادهای تلخ را نمی شنوند؟ اما باز وقتی نگاهم به آگهی های ترحیم کشته شدگان می افتد احساس شرم و گناه می کنم.

 اگرچه به عنوان وظیفه، در دو دهه گذشته، ۳۰ مطلب و گزارش تصویری و نامه ی سرگشاده به رییس جمهوری و استاندار و... نوشته و ناامنی این محور مرگ و مرگ زا را گوشزد کرده ام؛ اما سوگمندانه با تبدیل شدن محور اهواز- ایذه- اصفهان به یک جاده ی ترانزیتی و عبور شبانه روزی تریلرها، آمار تصادفات و کشته های جاده ای، هر روز وحشتناک تر می شود!

 از گزاره های نخ نما شده و کلیشه ای که جاده زیرساخت توسعه و تبادل است و چه نقش مهمی در توسعه متوازن و پایدار هر منطقه و کشوری دارد و...می گذرم. اما واقعا شرایط شهرستان هایی چون ایذه، باغملک و هفتکل، در این محور، وضعیتی دردآور است.

 در کنار همه ی مشکل های ساختاری و نبود زیرساخت های توسعه و نبود حداقل های زندگی، گاه یک خانواده برای یک امر پزشکی در سفر به مرکز استان، دیگر هرگز به خانه برنگشته اند! گاه جوانانی که پس از ماه ها کار در استان های دیگر- که به دلیل نبود فرصت های شغلی، راهی جز مهاجرت و کار در استان های دیگر ندارند- در بازگشت برای تجدید دیدار با خانواده، جان داده اند!

شهروندان می پرسند چرا جاده های خوزستان ما، در مقایسه با اصفهان و ... چنین وضعیت دردآوری دارند؟ چند نفر باید جانمایه خود را دستمایه یک سفر درون استانی کنند و چند خانواده باید نابود شوند تا مسوولان ما از واقعیت های تلخ این محور، آگاه شوند و وظایف ابتدایی خود را انجام دهند؟!

 شرایط تا جایی پیش رفته است که هرگونه نقد دلسوزانه و واگویه ناکارآمدی ها، با انگ سیاه نمایی و نشر اکاذیب و... سرکوب می شوند!

اما تا چقدر می توانیم این آمارهای وحشتناک تصادفات جاده ای را با عناوینی چون خطای انسانی توجیه کنیم؟

کدام مسوول می تواند ادعا کند که ما در خوزستان۱۰ کیلومتر جاده استاندارد داریم؟ چرا جاده های خوزستان چنین وضعیت کشنده ای دارند؟!

اگر چه بر اساس گزارس رسمی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به هیات دولت، بیش از۵۰ درصد مناطق و شهرستان های محروم کشور،(از ۹ شهرستان محروم) در خوزستان قرار دارند. (یعنی: ایذه، باغملک، مسجدسلیمان، هفتکل، لالی و اندیکا)

براساس این گزارش، شاخص توسعه این مناطق زیر میانگین کشوری است! بیکاری و فقر و ده ها معضل اجتماعی، وضعیت این مناطق را روز به روز بحرانی تر می کند.

در کنار همه این کاستی ها و گرفتاری های مردم منطقه، حداقل انتظار این است که وضعیت نامطلوب این جاده ها را بهبود بخشند.

اگر یک جاده ی روستایی با همت دهیار و مردم بهسازی شود ده ها مدعی و بیلان ساز مانور تبلیغاتی می دهند از نما‌ینده مجلس تا استاندار و فرماندار و بخشدار و شورا و ... اما در برابر این همه آمار کشته های جاده ای و نبود امنیت راه ها و مسیرهای درون استانی ما، کسی پاسخگو نیست! 

باهمه ناامیدی، امیدوارم که تا انسان های بی گناه دیگری جان و جهان شان قربانی این وضعیت دردآور نشده و خانواده های دیگری متلاشی نشده اند با همت خود به بدیهی ترین وظایف حاکمیتی و ذاتی و سازمانی خود، عمل کنند. 

جاده های خوزستان را امن کنید! مرگ در حوالی ما، پرسه می زند...

* بهرام (ماشاالله) براتی تیرماه۱۴۰۲